Tag archieven: peter de jonge

Tomaat roept Zalm op

Zoals sommigen puur voor de lol willekeurige woorden in hun zoekvenster tikken om te zien wat dat oplevert, zo zit ik wel eens met mijn mobieltje te spelen. Je kan niet alleen nummers intoetsen maar ook letters. Bij één van die spelletjes kreeg ik tot grote verrassing een oude bekende aan de lijn.
Zalm: “Met Zalm hier…”

pp: Heee, meneer Zalm, da's ook toevallig!”

Zalm: “U weer!! Hoe komt u in hemelsnaam aan het nummer van mijn mobiele telefoon??”
pp: “Wel, ik tikte de letters l-a-n-d-s-b-e-l-a-n-g in en nu heb ik u dus aan de lijn,”
Zalm: “Hm, da's wel heel toevallig.”
pp: “Nou, nu ik erover nadenk is dat niet zo heel toevallig.”
Zalm: “U denkt maar. Dit zal u een volgende keer niet lukken. Ik zal onmiddelijk maatregelen nemen om de privacy van mijn nummer beter te beschermen.”
pp: “U heeft groot gelijk. Er zijn wel meer mensen die hun nummers en codes beter beschermd willen zien.”
Zalm: “Oh ja? Komt het vaker voor dan? “
pp: “Dat zou u toch moeten weten. Bent u nog niet op de hoogte van de oproep van het SP-kamerlid meneer Irrgang?”
Zalm: “Ah, bedoelt u dat! Jazeker wel.”
pp: “En, wat denkt u te gaan doen?”
Zalm: “Oh, ik heb allang wat gedaan. Dit soort zaken handel ik af zoals ik dat al jaren heb gedaan. Ik flikker dat meteen in de papierversnipperaar.” (zie opmerking van Zalm in Volkskrant-interview over zgn. claimbrieven).
pp: “Dat kan toch helemaal niet? U kunt een oproep uit het parlement toch niet naast u neerleggen?”
Zalm: “Dat doe ik ook niet. Als ik het naast me neerleg dan schept dat de verwachting dat ik er ooit nog iets mee zal doen. Dat leidt dan weer tot verwarrende debatten , zoals laatst bij een collega uit mijn partij het geval was. Nee, meteen weggooien, dat is veel duidelijker.”
pp: “Maar vindt u het dan niet een slechte zaak dat banken discrimineren op postcode?”
Zalm: “Ja, dat is niet zo netjes.”
pp: “Nou dan! Kom dan uw beloftes na, zoals nu van u wordt gevraagd.”
Zalm: “(grote zucht) Luister, dat is niet zo gemakkelijk als u denkt. Dit is een complexe materie. Als de banken niet op postcode controleren, zouden wel eens veel meer mensen een hypotheek kunnen krijgen. Dan gaan die rooie socialisten meteen uitrekenen wat dat de schatkist op zou leveren als de hypotheekrente-aftrek wordt afgeschaft en er is dan een kans dat ze hun positie nog meer versterken.”
pp: “Wat maakt u dat uit? U bent straks weg en de VVD doet helemaal niet mee aan een nieuw kabinet.”
Zalm: “U bewijst opnieuw helemaal nergens verstand van te hebben.”
pp: “Wat zegt u?”
Zalm: “U begrijpt een aantal zaken niet. Waarom denkt u dat wij nu niet meedoen aan de informatierondes?”
pp: “Nou, eh…, Mark Rutte heeft gezegd dat het verlies van de VVD zo groot was dat regeringsdeelname er deze keer niet inzit.”
Zalm: “Juist! Mark heeft precies gezegd wat ik hem heb opgedragen. En wat denkt u dat daar de bedoeling van is?”
pp: “Oh, wacht eens even…., u hebt de regie nog steeds stevig in handen geloof ik.”
Zalm: “Ah! U begint het te leren. Kijk, wij doen nu even niet mee. We kunnen in alle rust wat interne zaakjes op orde krijgen, zonder afgeleid te worden door dat altijd weer erg irritante schimmenspel van de informatie-rondes. Die rondes leveren helemaal niks op. Men komt er met de voorgestelde combinaties absoluut niet uit.”
pp: “En wat gaat er dan gebeuren?”
Zalm: “Men komt dan vanzelf weer bij ons uit. Daar hoeven we helemaal niets voor te doen. Uiteindelijk heft men ons weer nodig om een stabiel kabinet van CDA, VVD en PvdA te formeren.”
pp: “Maar dat wil Wouter Bos toch helemaal niet?!”
Zalm: “Ach, die weet ook wel dat dit zijn enige kans is op regeringsdeelname. En zodra wij worden opgeroepen om onze verantwoordelijkheden weer op te pakken, zullen we dat ook met alle kracht doen. Mocht het nodig zijn dan zetten we desnoods de heer Bos een beetje onder druk.”
pp: “Hoe bedoelt u?”
Zalm: “Wel, als hij dwars gaat liggen dan hebben we een alternatief. Een combinatie met ons en CDA, de CU en de Partij voor de Vrijheid heeft ook een meerderheid.”
pp:“Ik kan me herinneren dat Mark Rutte klip en klaar heeft gezegd dat hij onder geen enkele voorwaarde met de partij van Wilders in zee wil.”
Zalm: “Ja, ja, dat moest hij ook zeggen. We willen wel zo fatsoenlijk mogelijk overkomen. Ik zei ook: mocht het nodig zijn. Eén van onze collega's heeft aardige contacten met Wilders, dus dat kunnen we wellicht strategisch inzetten.”
pp: “Maar ja, als Bos zich dan wel terugtrekt, zit u met een probleem. Als Rutte woord houdt gaat hij met die chantage-combinatie niet in zee.”
Zalm: “Dan is er nog niks aan de hand.”
pp: “Hoezo?”
Zalm: “Wel, die eerder genoemde collega heeft haar sporen dik verdiend op gebied van de zeevaart, dus dan zetten we haar koers in.”
pp: “En dan bent u Mark Rutte kwijt.”
Zalm: “Da's verrekte sneu. Maar wij blijven fatsoenlijk. We zullen hem bedanken voor de bewezen diensten en we krijgen hem nog wel op een leuke burgemeesterspost weggezet.”
pp: “Tjonge, meneer Zalm, u krijgt er ook nooit genoeg van, hè? En hoe moet het ondertussen met die postcode-discriminatie?”
Zalm: “We leven in een vrij land, meneer! Ik adviseer de mensen die denken daar last van te hebben hetzelfde te doen wat ik straks met mijn mobiele nummer doe.”
pp: “En dat is?”
Zalm: “Gewoon van code veranderen.”
pp: “Maar dat gaat met een postcode toch niet?”
Zalm: “Oh nee? Wat dacht u van verhuizen?”

Verkeerd verbonden?

(g.l.t. 5 min. links: 20 min.) De redaktie wilde graag weten welke normen en waarden uit het VOC-tijdperk goed zouden zijn voor een betere samenleving. Dus de telefoon gepakt en naar het buro van de minister-president gebeld. En zo kon het gebeuren dat ik ineens in het rumoer rond de excuus-kwestie van Verdonk terecht kwam. Daar had ik op dit weblog helemaal niet mee bezig willen zijn, maar dankzij wie, werd ik daar toch mee geconfronteerd? Zalm: “Goedmiddag, met Zalm hier.” pp: “Minister Zalm? Ook goedemiddag. Eh… ik wilde eigenlijk de leider van ons land even spreken.” Zalm: “Daar spreekt u mee.” pp: “Dit is toch het telefoonnummer van de heer Balkenende?” Zalm: “Ja, en….?” pp: “Hij is toch de leider van ons land?” Zalm: “Dat ziet u niet helemaal goed. Zegt u het nu maar, waar kan ik u mee helpen?” pp: “Mij helpen? Ik denk het niet, u heeft me al genoeg geholpen. Ik zit nu in de schuldsanering.” Zalm: “Ah! U heeft ook schuld!” pp: “Ja en daar hoeft u noet zo enthousiast over te doen.” Zalm: “Meneer, ik ben blij dat u uw schuld eindelijk erkent!” pp: “Huh? Wat?” Zalm: “Wat mij betreft kunnen meer mensen uw voorbeeld volgen en hun schuld ruiterlijk toegeven.” pp: “Meneer Zalm, ik kan u echt niet volgen.” Zalm: “Dat is ook jammer. U doet er beter aan mij wel te volgen.” pp: “Wacht eens even, er gaat mij geloof ik een lichtje op…” Zalm: “Kijk eens aan, ziet u wel? Als u maar uw best doet, hè?” pp: “Mag ik eens vragen waarom ik u nu aan de telefoon van uw chef aantref?” Zalm: “Oh, hier zit ik wel vaker hoor.” pp: “Ja, ja, en u bent eigenlijk degenen die de touwtjes in handen heeft, hè?” Zalm: “Daar kan ik mij niet over uitlaten.” pp: “Nou, ik herinner me een eerder gesprek met u waaruit bleek dat u eigenlijk de regie voert over zowel het kabinet als uw eigen partij. En dat heeft u afgelopen vrijdag op het wekelijkse 'gesprek-met-de-minister-president' wel weer bewezen.” Zalm: “U begrijpt werkelijk niets van hoe het hier werkt. Dat was gewoon een verplichting. Als de MP op reis is dan dien ik de zaken waar te nemen.” pp: “Juist, ja. De zaken waarnemen. En tevens de gelegenheid waarnemen, hè?” Zalm: “Hoe bedoelt u?” pp: “U heeft dat gesprek aangegrepen om een fraai stukje partijpolitiek op te voeren.” Zalm: “Meneer! U twijfelt aan mijn integriteit? Dat is al te dol! Ik eis uw excuses hierover.” pp: “Maar meneer Zalm! U heeft in dat gesprek toch uw mening gegeven over de zogenaamde 'aanvallen' op mevrouw Verdonk?” Zalm: “Zeker wel. Maar dat is geen partijpolitiek. Dat is handelen in het landsbelang en daar zit ik hier voor.” pp: “Nou, het NRC ziet dat anders als een poging mevrouw Verdonk te betrekken in de verkiezingscampagne. Zo'n kwaliteitskrant schrijft dat toch niet voor niets?” Zalm: “Mwah…, kwaliteit is een erg subjectief begrip. Ik heb alleen duidelijk gemaakt dat ook collega Verdonk in het landbelang handelt. Ze houdt zich daarbij volledig aan de afspraken die ik, eh… ik bedoel, die wij met haar hebben gemaakt. Ze heeft zich geheel integer aan die afspraken gehouden. Dat is allemaal kabinetsbeleid en heeft in het geheel niets met partijpolitiek te maken. Voor de partijpolitieke strategieën heb ik zo mijn mensen die zich daar mee bezig houden.” pp: “Oh, zo zit dat! Wat u zegt in het 'gesprek-met-de-minister-president' is landsbelang en voor uw partijpolitiek stuurt u Mark Rutte op pad. U heeft de regie echt stevig in handen.” Zalm: “Dank u voor het compliment.” pp: “U begrijpt mij niet, geloof ik.” Zalm: “Daar heeft u wel vaker last van, nietwaar?” pp: “O, nou dan kunt me misschien helpen mijn begrip helder te krijgen. Want waarom eist u wel excuses van PvdA-er Aboutaleb, die in normale bewoordingen kritiek uitte op Verdonk, terwijl u geen excuses verlangt van mevrouw Huizinga van de ChristenUnie die het beleid van Verdonk met nazi-praktijken vergeleek? U bent het toch niet eens met die mevrouw Huizinga?” Zalm: “Wel, u bent hopelijk op de hoogte van het begrip 'vrijheid van meningsuiting'?” pp: “Jazeker wel, iedereen mag zeggen wat hij wil.” Zalm: “Oooww… u bewijst hiermee overduidelijk waarom het een goed idee is de geschiedenislessen te reorganiseren! Vrijheid van meningsuiting is slechts voorbehouden aan hen die het voor het zeggen hebben. In een westerse democratie zijn dat de liberalen en de christenen.” pp: “U meent het! Daar denken heel wat mensen toch echt anders over.” Zalm: “Dat mag! Zolang het bij denken blijft en men het maar niet uitspreekt.” pp: “Meneer Zalm, ik heb hier genoeg van. Kunt u mij zeggen wanneer ik de leider van het land nu wel te spreken kan krijgen?” Zalm: “(grote zucht…) Ik ga u niet nog eens uitleggen wie hier de leiding heeft.”

De grote roerganger


Niet alleen in de pers en cabaretprogramma's werd Balkenende als een stijve hark gezien, ook binnen het kabinet werd de brave jongen niet helemaal serieus genomen. Dat blijkt uit een artikel in Intermediair waar de redactie graag een nadere toelichting op wenst. En aan wie kunnen we die beter vragen dan onze vaste correspondent in het kabinet? Juist ja, dus de telefoon maar weer gepakt.

pp: “Goedemorgen met ……”

Zalm: “Ja, ja, ja! Ik hoor het al. U weer. Wat had u deze keer willen weten?”


pp:
“Nou, in een artikeltje in Intermediair bent u eindelijk ontmaskerd, hè?”

Zalm: “Een artikeltje waarin??? En wat, hoezo, ontmaskerd?”


pp:
“In Intermediair. Daarin staat dat u eigenlijk de man bent die het voor het zeggen heeft in het kabinet.”

Zalm: “Oh, dat. Ja, haha. Valt me nog mee dat het nu pas bekend wordt. Dat heb ik dan wel aardig stil weten te houden, vind u niet?”


pp:
“Nou, we hadden zo onze vermoedens…”

Zalm: “Ja, vermoedens, maar zeker wist u het niet, toch amice?”


pp:
“Meneer Zalm!!!!!”

Zalm: “Jaha??”


pp:
“Ik ben uw amice niet!!”

Zalm: “Oh. Da's jammer. Nou, toch even goede vrienden, hoor.”


pp:
“Owwww, wat bent u bot!”

Zalm: “U is wat in de war geloof ik; Bot is mijn collega.”


pp:
“Laat maar. Hoe is die regisseursrol u eigenlijk bevallen?”

Zalm: “Ik heb er van genoten. Het is werkelijk een machtig gevoel de handen stevig aan het roer van het schip van staat te hebben. U zou dat ook eens moeten proberen”


pp:
“Mwah, nee, dank u. Ik heb wat watervrees.”

Zalm: “Ah! Wel, een oud chinees gezegde luidt: Wie het water vreest, moet gaan polderen “


pp:
“Nou, dat is u wel gelukt. Met uw soort poldermaakbaarheid heeft u menig maatschappelijke sector drooggelegd.”

Zalm: “Nu slaat u een beetje aan het malen, geloof ik.”


pp:
“Nee hoor. Omdat u zo vreselijk op de penning was. dwong u uw collega's flink te bezuinigen, waardoor er nu te weinig geld is voor een goede gezondheidszorg, om maar wat te noemen.”

Zalm: “Van dat soort commentaar kan ik nu vreselijk ziek worden! Een goed gevulde staatskas is het fundament van een gezonde samenleving. Wanneer dringt dat nu eens tot u door!”


pp:
“Ja, ja, die mantra kennen we nu wel. Maar om nog even terug te komen op uw rol als grote roerganger: Wat vonden uw collega's daar nu van?”

Zalm: “U heeft echt weinig notie van het grote theater, hè? Kijk eens hier, je mag als acteur best een persoonlijke invulling geven aan je rol, maar uiteindelijk ben je de uitvoerder van de ideeën van de regisseur. En aangezien ik ook over het budget ging, keken mijn collega's er wel voor uit een mening te geven over mijn leidersschap.”


pp:
“En u trekt zich niets aan van de recensies?”

Zalm: “Ach, dat hoort er allemaal bij. Volgende week presenteer ik de grote finale van mijn Magnus Opus. Over de reacties maak ik mij geen enkele illusie. Ik weet ook wel dat niet iedereen de capaciteiten heeft om de meesterlijkheid ervan in te zien.”


pp:
“U gaat straks het grote schouwtoneel der vaderlandse politiek verlaten. Gaat u het regisseursschap missen, denkt u?”

Zalm: “Meneer, ik kan nog jaren nagenieten van de afgelopen jaren. Dat lijkt me heerlijk. En verder zijn er nog genoeg schermen waar van achter mooie dingen te regelen zijn.”


pp:
“Oeps, straks wordt u nog een soort Wiegel!”

Zalm: “Ha, ha, ha, ha…. dat zou u wel willen, niet? Nee meneer, als ik straks nog hier en daar aan de touwtjes trek, dan zal dat ook betekenis hebben!”


pp:
“En dan kunnen wij u daarover weer bellen?”

Zalm: “U doet maar wat u niet laten kunt.”


pp:
“Dat hebben we dan weer wel gemeenschappelijk.”

Zalm: “???????”


(zie ook:
De regisseur en Zalmsnippers).