Tag archieven: Plasterk

Vrouwen moeten werken. Maar waar?

GordijnenHet kabinet joeg bijna iedereen in de gordijnen met de slogan dat de vrouw geen lustobject is. Maar er was nog meer vrouwvriendelijks te melden. Het kabinet wil ook dat er meer vrouwen werken. De vraag is alleen: voor of achter de gordijnen? CDA en CU zien vrouwen het liefst er achter, als moeder-de-vrouw. De PvdA wil ze graag achter de gordijnen vandaan jagen, richting arbeidsmarkt. Het beleid is net zo “rechts-links”als de coaltitie zelf: beetje geld naar gezin en kind, beetje geld naar kinderopvang en nog wat naar arbeidsparticipatie. Alsof de VVD nog deel uitmaakt van de regering, kiest het kabinet niet voor al te veel staatbemoeienis. De mensen, in dit geval vrouwen, mogen zelf kiezen van welke geldstroom ze gebruik willen maken.
Het kabinet hangt zelf wel het rolmodel uit. In het streven om in 2016 zo'n 74% vrouwen op de arbeidsmarkt te hebben, geeft men zelf al het goede voorbeeld: met 69% vrouwen in het kabinet zijn ze aardig op weg. Daarmee troeft de regering het parlement ruim af. Slechts 39% van de 2e Kamer bestaat uit vrouwen (de 1e Kamer telt 35% vrouwen).
Het lijkt leuk die 69% vrouwen in het kabinet, maar het grootste deel daarvan is staatssecretaris en geen minister. De PvdA heeft als enige de minister- en staatssecretarisposten keurig fifty-fifty verdeeld. Het CDA vindt twee ministers wel genoeg en de CU heeft de enige vrouw op een secretariaatje weggestopt.
In het parlement bestaat alleen de kerseverse fractie “lid Verdonk” uit 100% vrouwen. Maar dat telt niet mee, want Rita is nog niet aan partijvorming toegekomen. Ook de Partij voor de Dieren (2 zetels in 2e Kamer) laat het werk voor 100% door vrouwen doen. Verder zijn bij Groenlinks (57%) en PvdA (52%) behoorlijk wat vrouwen vertegenwoordigd.
De overige partijen in 2e Kamer bestaan voor iets meer dan een derde uit vrouwelijke volksvertegenwoordigers. Treurige hekkensluiters zijn de PVV (11% vrouw in de fractie) en de SGP (nul procent).
In het totale politieke gebeuren (kabinet, 1e en 2e Kamer) haalt de arbeidsparticipatie van vrouwen met 38% amper de helft van de streefcijfers van Plasterk.
Is dat representatief voor de rest van het land? Absoluut niet. De arbeidsparticipatie voor vrouwen stond op 59,8% in 2006. De politiek loopt dus nog flink achter. Behalve het kabinet dan. Maar in de verdeling van de werkzaamheden binnen het kabinet geven CDA en CU toch de toon aan: ondersteunende werkzaamheden, zoals secretariaatswerk. Niet te gek veel vrouwen op leidinggevende functies. Plasterk zal zijn hoofd dus nog flink stoten aan het glazen plafond, want dat is van christelijk, oerdegelijk en keihard veiligheidsglas.
In tijden van oorlog zie je ook de arbeidsparticipatie van vrouwen stijgen. Mannetje naar het front, vrouwlief naar de fabriek. Deze regering trekt ook ten strijde: tegen de vergrijzing. Men vreest de kosten die dat met zich mee zal brengen en dus moet iedereen de handen uit de mouwen steken om een bijdrage te leveren. Alle arbeidskrachtige mensen. En het kabinet is nu dus bereid onder mensen ook vrouwen te rekenen. In de oorlog tegen de vergrijzing zal onze emancipatoire regering de vrouwen deze keer wel naar het front sturen. Als bejaardenverzorgsters, geriatrische verpleegsters en schoonmaaksters in verzorgingstehuizen. Wat er dan nog overblijft aan vrouwelijk arbeidspotentieel mag als crècheleidster aan de slag om op elkaars kinderen te passen.
Wat zegt u, mevrouw? U zit ineens hoog in de gordijnen van zo'n scenario? U bestuurt liever een staalconcern dan dat u het wagentje met maaltijden door het verpleegtehuis rijdt? U wil liever de touwtjes in handen hebben dan de spaghettisliertjes die uit de mond van een demente patiënt hangen? Denkt u dan nog eens even goed na bij de eerstvolgende verkiezingen.

Geef een reactie

Lusten en lasten.

Adam en Eva

Het heeft even geduurd maar de 7e genomineerde voor de Donkey Shocking Award is bekend: Ronald Plasterk. De minister van emancipatie wil de gevolgen recht zetten van 28 eeuwen griekse beschaving, 28 eeuwen romeinse cultuur, 40 eeuwen jodendom, 21 eeuwen christendom, 14 eeuwen islamisme en zo'n 4 eeuwen commercie (de cultuur van de mammon).

Hij beseft ook wel dat je zoveel culturele verworvenheden niet kan corrigeren met keiharde wetten die de samenleving in het gareel geselen. Dus kondigt hij waarschuwende voorlichting en vrijblijvende gedragscodes af. Dat is de manier om iedereen tussen de oren te prenten dat de vrouw geen lustobject is.


Ach, die arme man. Had-ie dat nou maar niet gedaan, want ineens springen alle lullen in het gelid en staan stijf van kritiek. Plasterk zou door het eten van Balkenende's wormen en aarde in een delirium zijn geraakt, hij zou door Rouvoet zijn bekeerd, hij zou zich door Beperkt Houdbare media hebben laten misleiden en bovenal: hij zou ons de vrije wil en keuzes willen ontnemen.
Tja, dat zijn zo de lusten en de lasten van een minister: je wil samenleving maakbaar maken, maar dan krijg je wel te maken met de hormonale huishouding van de gemeenschap.


Grofweg baseren de criticasters zich op drie argumenten: Plasterk's voorstel ademt de bedompte lucht van de christelijke mores van zijn coalitiegenoten, het voorstel gaat voorbij aan de natuurlijke, biologische processen tusen mannen en vrouwen en onze westerse, vrije samenleving weet allang dat “de vrouw” geen lustobject is, dus waar heeft die man het over?


Die christelijke mores moet je inderdaad mee oppassen. Al heeft Paulus in de bijbel nog zo uitgelegd dat niemand ondergeschikt is aan een ander, tot op vandaag de dag zijn er christenen die dat aan hun laars lappen met alle nadelige gevolgen voor de positie van vrouwen. Natuurlijk wil een weldenkend mens niet terug naar duistere tijden waar vrouwen gereduceerd worden tot het vruchtvlees van de samenleving.

Die o, zo natuurlijke, biologische processen tussen mannen en vrouwen spelen wel degelijk een rol. Maar is dat een reden om daar geen vragen over te stellen?

Al eeuwen wordt er geprobeerd allerlei “natuurlijke” processen te beïnvloeden en naar onze kunstmatige handen te zetten. Dat levert niet altijd fraaie effecten op, maar ook zaken die onze zeer gewaardeerde individuele vrijheid bevorderen.

En het argument dat iedereen er van doordrongen is dat “de vrouw” geen lustobject is, gaat voorbij aan de werkelijkheid.


Natuurlijk moet iedereen de vrijheid hebben om zelf te beslissen of men zich laat besodemieteren door reclame van cosmetica-industrie. Men is vrij zelf te bepalen aan welk beeld men wil voldoen, al moet je daar tot kotsen aan toe bepaalde eetgewoontes voor op na houden. Net zo goed als het een onvervreemdbaar recht is van een individu de vrijheid te hebben zelf de schaar maar in de schaamlippen te zetten, in plaats van dat opgelegd te krijgen vanuit een bepaalde ideologie.


Dat religies en bepaalde normen en waarden een mens tot een stereotype reduceren is echt niet van deze tijd. Dat daar de criticasters tegen te hoop lopen is dus zeer prijzenswaardig, maar waaarom zouden er geen maatregelen genomen mogen worden tegen de religie van de mammon, van bepaalde culturele uitingen die nog steeds de stereotypen promoten?


Plasterk stelt maatregeltjes voor om daar eens over na te denken en de bewustwording over een bepaald verschijnsel te stimuleren. In de hoop dat keuzevrijheid dan ook echt een individuele, vrije keuze zal worden.

Hij bedoelt het dus goed. Maar hij vergeet rekening te houden met dat stukje menselijk tekort dat vooral gericht is op de eigen lusten, waarvan men de oorsprong zelf niet meer kent en die gemakshalve dan maar ontleent aan films en reclame. Op dat vlak willen we niet de lasten van staatsbemoeienis. Plasterk is bij deze dus ook genomineerd voor de Donkey Shocking Award.

Geef een reactie

Groffe codes

grof taalgebruikPictogrammen zijn simpele codes die een bepaalde boodschap uitbeelden. Wat betekent dit pictogram van de Kijkwijzer? Je gaat een tv-programma zien dat tot kotsen aan toe zo slecht is? Betekent het dat mannen net zo veel kletsen als vrouwen? Of wordt je gewaarschuwd dat de volgende film nauwelijks te volgen is omdat veelvuldig het vreselijke woord “spaghetti” door irritante biepjes is vervangen?
De fractievoorzitter van de SGP, de partij waar tot voor kort de goddelijke voorzienigheid had bepaald dat alleen mannen veel moeten kletsten en vrouwen er het zwijgen toe dienen te doen, had minister Plasterk gevraagd of hij nog wat gaat ondernemen tegen grof taalgebruik op televisie. Dat neemt enorm toe, tot wel 112 duizend onbetamelijke woorden vorig jaar.
Plasterk gaf te kennen dat hij ook niet vrolijk werd van krachtige bewoordingen. De in het regeerakkoord aangekondigde gedragscode voor maatschappelijk verantwoorde televisie zou volgens de SGP-voorman een mooi instrument zijn om ook het gevloek, getier en schuttingtaal uit te bannen. Plasterk moet daar nog even over nadenken.
Volgt de SGP-voorzitter de internationale ontwikkelingen niet? In Amerika mag sinds kort weer gevloekt worden op de beeldbuis. Ook daar werden al te krasse krachttermen geteld, die vervolgens boetes konden opleveren tot 240.000 euro. Dat zat de televisiezenders niet lekker en grepen hun kans de maatregel ongedaan te maken toen ook president Bush en zijn rechterhand Cheney zich sterke woorden lieten ontvallen. Het hof van beroep stelde dat het gebruik van groffe woorden zo gebruikelijk was geworden dat het niet te doen is zulk taalgebruik van de televisie te weren.
Nou valt er, in alle toonaarden, veel te zeggen over de voorbeeldfunctie die televisie kan hebben. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat dit kabinet onder maastchappelijk verantwoorde televisie zal verstaan. Maar een gedragscode kan nog zo gro zijn, de taal leer je op de eerste plaats thuis en op straat. Nu moeten de omroepen zich niet verschuilen achter het kul-argument dat men slechts een weergave van de alledaagse werkelijkheid presenteert. Er zijn programmmakers die het niet zullen laten die werkelijkheid uit te vergroten of met hun eigen fantasie daar het nodige aan toe te voegen. Ranzige programma's, met bijbehorend taalgebruik, genoeg. Maar is het werkelijk zo dat als er op de tv 112.000 onwelvoeglijke woorden passeren, de tv-kijker die onthoudt en opneemt in zijn/haar dagelijkse communiciatie?
Mij is dat nooit gelukt, hoewel ik in mijn jeugd altijd klaar stond met pen en blocnote als vader ging klussen in huis, om de nieuwe woorden te leren die er uit zijn mond rolden als er wat mis ging, zoals in dit fraaie lied uit de cabaretshow Interieur (Neerlands Hoop, 1977).

Geef een reactie

The days after the donorshow

BNN's donorshow heeft dit land voorgoed verandert. Nadenken en diskussiëren over ethiek heeft zo''n hoog peil gekregen dat Balkenende diep van binnen stinkend jaloers is op de omroep, want hij heeft dat met zijn normen en waarden al die jaren niet voor elkaar heeft gekregen.
In de politiek buitelt men over elkaar om, ieder op eigen wijze, een graantje mee te pikken van het publicitaire succes van de show en wat altijd een slapend issue was, is nu politieke prioroteit numero uno.
En: het doel mag de middelen weer heiligen. Shocktherapie voor de samenleving gaat de toonaangevende marketingstrategie worden.
VVD-kamerlid van Miltenburg had de les snel geleerd en ging er schokkendgewijs overheen door voor te stellen de autogordel niet langer verplicht stellen. Dat zou meer verkeersslachtoffers en dus meer organen opleveren. Waarom iedereen daar nou weer schande van roept os een raadsel, maar we zijn natuurlijk nog niet helemaal gewend aan die shocktherapie.
De VVD lijkt er, bij monde van Mark Rutte, toch weinig van te begrijpen. Hij zag de kritiek van het CDA op de donorshow als vergaande overheidsbetutteling. Het CDA moest, wat Rutte betreft, eens ophouden met zulk soort ge-o.h. De regering had trouwens so-wie-so te lang gekletst (de 100 dagen) en Rutte vindt dat men nu de handen maar eens uit de mouwen moet steken. Ik snap dat hij handen met organen verwart. Bij menig VVD-er zijn handen organen met grijp- en graaifuncties. Hij roept de regering dus op dat soort organen weer ter beschikking te stellen.
Mooier zijn de reacties die in de slipstream van de donorshow met prachtige voorstellen komen. Zo lijkt het de minister van financiën een aardig idee voor bereidwillige donors het paspoort goedkoper, misschien wel zelfs gratis, te maken. Typisch de reactie van een zuinige minister van financiën. Wat dat dacht u van levcenslang een gratis ziektekostenverzekering voor donoren?
Zijn collega van Onderwijs vindt dat de regering nu snel met een masterplan moet komen. Tjonge! De minister kan toch gewoon een wetswijziging inbrengen, waardoor iedereen donor wordt tenzij men aangeeft daar geen zin in te hebben?
Dat is wat D66 ook graag ziet. Met steun van GL en SP heeft men een spoeddebat aangevraagd om van de minister van Volksgezondheid te horen met welke plannen die denkt te komen. Mooi initiatief van D66, die op sterven na dood is en dus wel een paar vitaliserende publiciteitsorgaantjes kan gebruiken. Wat let ze om met een initiatiefwet te komen?
De donorshow heeft BNN slechts 190 leden gekost, maar er 650 nieuwe leden, 50.000 aanvragen voor donorformulieren en de steun van minstens twee ministers en zeker 80 Kamerleden erbij gekregen. Mocht het spoeddebat de regering in het hart raken en er geen hartdonor beschikbaar blijken te zijn, dan krijgt Patrick Lodier wellicht de kans iets voor elkaar te krijgen wat Bart de Graaff niet is gelukt: minister-president worden. Hij zou zich in de politieke arena goed thuisvoelen, want daar is men al jaren gewend het publiek te belazeren om stemmenwinst te behalen. Want eerlijkheid? Ach, lama…..
Geef een reactie

Ezeltjes in de polder.

We gaan hier toch niet het ''Wim Kan-effect'' krijgen, hè? Voor de jonge bezoekers van dit weblog: Wim Kan was een cabaretier die lang geleden het nieuwe jaar over de drempel mocht helpen met zijn oudejaarsconferences. Daarin gaf hij altijd een soort jaaroverzicht van de haagse politiek. Op beschaafde wijze dreef hij de spot met menig politicus. Dat had uiteindelijk tot gevolg dat als een politicus ernstig aan zijn/haar imago twijfelde, als hij/zij niet door Wim Kan genoemd werd.
Het lijkt er op dat dit verschijnsel nu ook optreedt bij de Donkey Shocking Award. Gisteren heb ik staatssecretaris Jet Bussemaker daarvoor genomineerd. En meteen de volgende dag doen een aantal politici hun uiterste best ook voor een nominatie in aanmerking te komen. Leest u zelf maar.
Bos: “Ja, sorry. Ik wilde alleen maar mijn positieve bijdrage leveren. Als ik even nagedacht had. zou ik natuurlijk ook wel kunnen weten dat dit absoluut niet help. Iedereen gaat nu zitten wachten tot het gratis paspoort is ingevoerd. Daar hebben mensen die nu een nier nodig hebben helemaal niks aan. Sorry. Maar wel een goeie voor die Donkey Shocking Award, toch?”

Plasterk: “Ik wist het wel, ik wist het echt wel. Ik heb vooraf alleen maar geroepen dat ik tegen was, om de kijkcijfers omhoog te helpen. Mijn idee om nu tot een masterplan te komen is half zo leuk niet als deze stunt. dat geef ik toe. Maar het past wel prima in het soort maakbaarheid waarmee op dit weblog de spot wordt gedreven. En zo krijg ik over de rug van BNN toch mooi mij naam weer eens genoemd.”
Eurlings: “Wat? Is dit idee een kanshebber voor de Donkey Shocking Award? Dat vind ik uitermate beledigend. Ik ben er heilig van overtuigd dat gedragskursussen een excellent instrument zijn om van verkeershufters voorbeeldige automobilisten te maken. Steekt u die award maar in uw eigen zak en de draak maar met al die snerende bloggers. Als u zoiets nog een keer presteert dan sleep ik u voor de rechter en laat u veroordelen tot een gedragskursus voor webloggers. Misschien dat het dan met uw blogje nog eens wat wordt.”
Geef een reactie