Tag archieven: vakantie

Vakantievragen

Vakantievragen Even een pauze. Vakantie voor de redaktie. Misschien dat er nog wat vakantiepostjes binnendruppelen, maar van mij hoeft u de komende twee weken niet veel te verwachten. Zoals gebruikelijk verwacht ik wel wat van u. Excuses voor de hebberigheid, maar een blogger is ook maar een mens.

Ik hoop nog wat antwoorden te krijgen op vragen die op dit weblog zijn blijven hangen. U hoeft ze niet allemaal in een keer te beantwoorden. Gebruik de komende twee weken maar, om af en toe eens hierheen te dwalen en uw licht over onderstaande zaken te laten schijnen.

De eerste vraag heb ik vorig jaar tijdens de vakantieperiode al eens gesteld. De vakantiegangers die door Europa hebben gereisd zijn vast dingen tegengekomen, die voor Nederland, ja, voor heel Europa goed zouden zijn. U bent ze deze vakantie vast tegengekomen.

Verder graag uw reactie op de eenmalige bijdrage voor de bezuinigingen. En denkt u dat Rutte, mocht hij premier worden, de geschiedenis in zal gaan als de beste crisismanager?
Voorspelt u een wat er allemaal anders zijn in een totaal vergrijsde samenleving.

Tot slot: er blijft toch een vakantiestemming hangen in het nieuws. Dus zoeken we nog steeds de grootste komkommer. In dat kader verschenen hier al komkommertjes over het WK voetbal, over VVD’ers die zich boos maken over appels, over rebelse pelikanen en andere dieren die klieren.
Heeft u nog een geweldige komkommer in het nieuws gesignaleerd, meldt het dan hier.

Veel plezier hier. Ik ga er even tussenuit.

Geef een reactie

De barmhartige samaritaan op vakantie

De barmhartige samaritaan op vakantie De barmhartige samaritaan gaat op vakantie en neemt mee….
Daar moest ik aan denken na het lezen van een artikeltje op Noorderlicht. Amerikaanse onderzoekers hebben ontdekt dat een ondernemer de winst kan verhogen door de helft van die winst aan een goed doel te schenken.

Als voorbeeld noemt Noorderlicht de fotograaf op een pretpark. Die ziet omzet èn winst aanzienlijk stijgen als hij belooft de helft van de winst weg te geven. Zijn omzet stijgt ook als hij de klant de prijs laat bepalen. Bij een ‘vrije prijs’ stijgt de omzet zelfs veel hoger, dan bij het ‘goede doelen’- concept. Alleen blijft de cash dan weer zo laag, dat er weinig winst overblijft (lees Rijk worden door weg te geven).

Op Noorderlicht kan de redacteur zich goed voorstellen dat mensen tijdens een uitje naar een pretpark, best bereid aan dat ‘goede doelen’-concept mee te werken en sneller de portemonnee trekken. Maar of het ook werkt bij de verkoop van duurdere zaken als koelkasten en auto’s?

Dit weekend staan de potentële samaritanen gepakt en gezakt in de vele files naar vakantiebestemmingen. Sommigen zullen arriveren op lokaties waar ze ondernemers tegen komen die goedkope prullaria aanbieden, om de kas van hun eigen goede doel te spekken. De outcasts, vaak van oost-europese komaf, die smoezelige sieraden aanbieden. Of Afrikaanse immigranten, die op kruispunten niet alleen de voorruit schoonmaken, maar ook papieren zakdoekjes en flesjes water te koop hebben.
Zullen die goede zaken doen omdat de vakantieganger nu meer in de stemming is aan de armen te schenken?

En hoe zit dat als de barmhartige toerist naar exotische, maar arme oorden trekt? Geeft de vrije tijds samaritaan gul aan bedelaars en straatverkopers? Of blijft het bij het fotograferen van de inlandse pauperexoot?
Misschien dat de straatverkopers wat hebben aan de ontdekking van de Amerikaanse wetenschappers. Zet een bord naast de handel waarop staat dat de helft van de winst naar een goed doel gaat (help armoe de wereld uit en koop hier uw zonnebril).

De wetenschappers maken wel duidelijk dat ze beter geen vrije prijs kunnen hanteren. In veel van die landen is het gebruikelijk te onderhandelen over de prijs. De toeristen doen daar vrolijk aan mee. De lokale ondernemers maken dan wel meer omzet als er weer een bus vakantiegangers langs is gekomen, maar maken amper winst en blijven dus arm.

Twee vragen:
1. Ben jij op vakantie ook guller dan op normale werkdagen?
2. Zou het goede doelen-concept ook werken bij dure producten?

Geef een reactie

De grootste komkommer

De grootste komkommer Elk jaar weer barst rond deze dagen de komkommertijd los. Een merkwaardig verschijnsel. Bij gebrek aan echt nieuws vullen de media hun content met nieuwtjes, die de rest van het jaar hooguit als bladvulling dienen.

In deze tijd is er echter volop “regulier nieuws” te melden. We hebben immers de verkiezingen net achter de rug en er wordt gezocht naar een nieuwe kabinet. Belangrijk genoeg. Verder heeft BP de olieramp nog steeds niet weten te stoppen. En de grootste kerk ter wereld zou deze zomer wel eens ten gronde gericht kunnen worden, omdat het zwaar onder vuur ligt wegens haar historische kindermisbruik.

Toch steken de komkommers hun kop weer op. Het CDA trekt ten strijde tegen slecht bier. In Nieuw-Zeeland liet een ex-roker zijn hart zien aan het parlement. Zwaar beveiligd plassen kan op toiletten in Heerhugowaard.
Zijn er dan geen komkommertjes over dieren? Nergens een loslopende poema of verdwaalde wurgslang te zien? Nee, maar geen nood. Het echte wild is slachtoffer van zomerse activiteiten op de Veluwe. We hebben wel langer last van de eikenprocessierups. En de schildpad, normaal gesproken voor de vakantie door het toilet gespoeld, wordt gered door de verhuizing van de eitjes.

Kortom: de komkommer stijgt weer in het nieuws. Een weblog dat zwaar leunt op het nieuws, verliest natuurlijk aan kredietwaardigheid, als er geen aandacht aan komkommernieuws wordt gegeven.
Tijd dus voor de zomerse lezersvraag. Wat vind jij de grootste, de leukste, opvallendste, meest bijzondere komkommer die je in het nieuws tegenkomt?

Stuur ze in. Het liefst via de reactieruimte, maar mailen mag ook. Eind augustus (einde komkommertijd) zal ik een komkommerbloemlezing uit de reacties samenstellen.

Update:
Deze komkommers verschenen hier in navolging van deze publicatie:
over het WK voetbal, over VVD’ers die zich boos maken over appels, over rebelse pelikanen en andere dieren die klieren.

Geef een reactie

Uitgewrongen en er tussenuit.

Uitgewrongen en er tussenuit Even er tussenuit, want de vermoeidheid slaat flink toe. Heeft minder met de wat somber gekleurde dagen te maken, die bij mij altijd wel iets op het gemoed werken. Het heeft meer met de drukte van de laatste tijd te maken.

Op het werk opvang voor dak-en thuislozen, is het al wat langer een gekkenhuis. Letterlijk soms, gezien de gestaag groeiende aanloop van zogenaamd uitbehandelde, ex-psychiatrische patiënten. Maar ook omdat we in deze barre tijden in zijn geheel erg goed scoren wat bezoekers betreft. Begin dit jaar lag het gemiddelde aantal unieke bezoekers hier tussen de 90 en 100 per dag. Een dag begint hier om 8 uur ’s morgens en eindigt om 10 uur ’s avonds, als we de laatste bezoekers weer de straat opgooien.

Die dag is in twee diensten verdeeld. Een dag- en een avonddienst. De dagdiensten telden een gemiddeld bezoek dat tussen de 60 en hooguit 80 bezoekers lag. De avonddienst telde tussen de 40 en maximaal 60 bezoekers. Een deel ervan hadden we ’s morgens al geteld, vandaar dat het totale daggemiddelde rond de 90 tot 100 bleef hangen.

Maar al voor de zomer begin dat op te lopen. Gemiddeld twee nieuwe inschrijvingen per week en de dagdiensten tellen inmiddels consequent meer dan 100 bezoekers. Met pieken tot 140 aan toe. Het totale gemiddelde over de hele dag (tot 10 uur ’s avonds dus) ligt nu tussen de 120 en 130 unieke bezoekers per dag.

Een deel daarvan danken we aan de wijziging in de AWBZ, begin dit jaar. Daardoor zijn wat mensen eruit gebonjourd en weer in de Wmo (Wet maatschappelijke opvang) terecht gekomen. Dat zijn wij dus.
Verder zien we veel terugkomers. Mensen die we een half jaar of langer niet zagen. Ze zaten in een of ander programma, of in detentie of ze waren zelfs aan huisvesting en werk geholpen. De een na de ander komt terug. Wat gaat daar nou mis?

Het is mooi dat je in de kranten kan lezen dat er bijna geen daklozen meer op staat zijn. U begrijpt waar ze nu zitten: in de overvolle opvang. In ieder geval voel ik me inmiddels een uitgewrongen dweil en heb behoefte aan wat rust. De komende week ga ik die dus nemen. Even een weekje vakantie.
De laptop gaat mee, want dat bloggen kan ik misschien niet laten Heb me voorgenomen dat ook te laten rusten, helemaal zeker ben ik daar niet van. Het bloggen is veel te leuk. Maar mocht u de komende dagen hier niets zien verschijnen, dan weet u waar het aan ligt.

Maandag 1 december wil ik hier in ieder geval weer fris en monter terug zijn.

Geef een reactie

Van rust naar rust

Terug. De vakantie zit er bijna op. Nog 1 dag. De rust van een lome vakantie zal overgaan in arbeidsritme en waan van de dag.
Allebei zo bekend en vertrouwd, dat het eigenlijk ook een soort rust is. Zo gaat dat niet voelen. Alleen al het tempo zal binnen twee dagen reeds veel hoger liggen, dan die waarin de vakantiedagen zich voltrokken.

Ik weet niet of de lezers het herkennen, maar na elke vakantie probeer ik het lome tempo zo lang mogelijk toe te passen op het werk. Zoals gezegd: dat lukt hooguit twee dagen.
De eerste dag is het nog een beetje rondkletsen, inlezen, wat uitgebreider pauzeren. De tweede dag staat de waan van de dag dat nog een uurtje of wat oogluikend toe, maar dan is het aan de bak, voort maar weer, de tijd een loer proberen te draaien door gisteren klaar te hebben, wat vandaag werd gevraagd.

Gelukkig kan ik hier op het weblog wel rustig beginnen. In de reacties geen vakantie-ervaringen aangetroffen, die van Europa een grotere eenheid kunnen maken, dan die nu is (zie artikeltjes van 20 en 15 juli hieronder). Dat scheelt een hoop tijd aan lijstjesmakerij. Dank u, uitermate lief!

Wel, nu dan eerst eens nalezen wat de andere weblogs zo al hebben gepresteerd, de laatste drie weken (zie de lijst onder “Ook de moeite waard”, hiernaast).
Morgen hier weer de reguliere waan van codes, keuzes en maakbaarheid.

Geef een reactie

Rust en Europa en lezersvraag!

Weer even een tussendoortje met wat opvalt aan gebrekkige Europese eenwording (zie ook het artikel van 15 juli, hieronder).

In Frankrijk heeft zelfs een klein dorp, van hooguit 400 inwoners, een openbaar toilet. Niet allemaal even luxe en/of schoon. Maar ze zijn er dus wel, zodat je niet gedwongen wordt een café op te zoeken, als je je pittoreske wandeling moet onderbreken voor een sanitaire stop.
Da`s nou een voorziening, die “europees verplicht” zou moeten worden.

De lezersvraag: Welke nationale verworvenheden heb jij gespot, tijdens je vakantie in andere landen dan Nederland? En welke zouden goed zijn voor heel Europa?
Tot 27 juli kun je je antwoorden hier kwijt. Daarna zal ik je opties inventariseren en eens kijken wat voor europese eenheid er uit te analyseren valt.

Tot dan!

Geef een reactie

Vakantie en Europa

Tijdens mijn vrijwillige werktijdverkorting, die zonder enige frauduleuze handelingen tot stand is gekomen, even een berichtje tussendoor. Niet om uit te weiden over het feit dat vakantie goed zou zijn voor het opladen van het vermoeide hoofd, om na de rust weer grootse prestaties te leveren.

Yuri van Gelder, heeft die mythe naar het rijk der apenbroodjes verwezen. Met cocaine op, kun je blijkbaar veel betere prestaties leveren. Jammer dat in de turnwereld, geen sporen van dat spul in urine is toegestaan.
Gek eigenlijk dat je bij de Tour de France van allerlei verboden spoortjes in de renners urine hoort, maar cocaine is, bij mij weten, nog niet voorgekomen.

Waar ik het wel even over wil hebben, is de Europa-ervaring op vakantie. Nederland, Belgie, Luxemburg en Frankrijk nu gezien en dan kun je dus ervaren hoe ver het staat met de Europese eenheid.
Bijvoorbeeld: op de 14e juli kun je hier in Frankrijk, dezelfde futloze braderietjes aflopen, die ook onze Koninginnedag kenmerken. Ze zijn hier wel veel verder met het door collega weblogger voorgestelde vuurwerk-inititiatief. Door heel het land worden centraal georganiseerde en uitgevoerde vuurwerken afgestoken. Hele dorpen lopen uit om het spektakel te bekijken en de collectieve oh's en ah's verhogen het pittoreske sfeergevoel.

Braderietjes hetzelfde, vuurwerk een heel verschil. Dat is kenmerkend voor de Europese eenheid.
Eén overeenkomst is bekend en heeft flinke voordelen. Overal met euro's betalen. Om je dan af te vragen waarom hetzelfde schoonmaakmiddel in Frankrijk zoveel goedkoper, dan in Nederland.

Verder: de verkeersveiligheid. Verschillende landen, verschillende campagnes. Zou daar niet eens wat meer eenheid in gebracht kunnen worden? Zodat je meteen weet, water met allerlei borden en tekens wordt bedoeld?

Awel, genoeg getikt. Ik moet weer hard aan de slag met mijn werktijdverkorting. Wellicht volgt er volgende week nog een oprisping hier, zo niet dan meld ik me 27 juli.

Geef een reactie

Drie weken werktijdverkorting

Drie weken werktijdverkorting Zelden herken ik me in peilingen, enquêtes en onderzoekjes waarin wordt gemeld wat de burger of de Nederlander doet, denkt, eet, drinkt of wat voor hobby's een mens er ook op nahoudt. Maar nu sta ik ineens wel in de krant! Ik ben één van die 400.000 mensen die dit weekend op vakantie naar het buitenland gaan. Ik ben in het nieuws, dus ik besta!

Dat is wel stom toeval. Stom, omdat ik te laat mijn vakantie aanmeldde en alleen deze periode nog ruimte bood om er tussenuit te gaan. Mijn collega's horen dus niet tot die 400.000 reislustigen. Heel verstandige collega's!

Hoewel, het kan nog een hete zomer worden op het werk. De trouwe lezers hier weten dat ik in de daklozenbranche werk. Mede door de kredietcrisis hebben we volop werk. Het gekke is wel dat ook in deze sector meer prestatiegericht gewerkt dient te worden en een deel aan de marktwerking wordt overgelaten. Nou, die markt werkt, dat kan ik je verzekeren.

Gepresteerd wordt er ook. Je zou dus wat bonussen verwachten of marktconforme salarissen. Zo werkt deze markt nou weer niet.
Maar goed, ik mag wel op vakantie en dat ga ik vanaf morgen dan ook drie weken doen. Uitrusten, bijtanken, zowel voor het werk als voor dit weblog.

Voor de thuisblijvers: struin dit blog nog eens af. Wellicht is er nog een vraag waar u nu wel een antwoord op wil geven. Bijvoorbeeld of u met doping op vakantie gaat. Bent je geheel clean dan is je lichamelijk restafval de moeite waard? Of kun je zeggen wat dit kabinet, tot nu toe, in positieve zin voor jou heeft betekent?

Er zijn ook nog wat vragen te beantwoorden in wat openstaande polls. Zo meende ik signalen te zien dat er op korte termijn verkiezingen op komst zijn. De 2e Kamer heeft budgetrecht, maar zou de burger dat ook niet moeten hebben? En kunt u de vrede in het Midden-Oosten voorspellen?

Wie lichtere kost wil lezen kan de opmerkelijke gesprekken eens nalezen: Begrijpen wij elkaar? Of neem de toestand in de polder eens door.Ik wijs je ook nog op mijn gastlogjes, die onder het pseudoniem P.J. Cokema op het weblog GeenCommentaar zijn verschenen.

Genoeg te lezen dus. Wanneer de inspiratie prikkelt en er een pc in de buurt is, zal ik misschien nog hier wat plaatsen. Maar de prioriteit ligt toch bij al het lezen wat mee gaat op vakantie.

Wie ook vrij neemt: prettige vakantie. Wie blijft werken: sterkte en toch ook veel plezier. Als alles goed gaat ben ik hier weer op 27 juli terug.

Geef een reactie

Doping op vakantie?

Doping op vakantie?

Welke doping gebruikt u om de vakantie te doorstaan?

De vakantie breekt los. Door een sterk gecoördineerde planning van de agenda's gaan 800 duizend mensen dit weekend op vakantie, waarvan de helft richting buitenland. Dat begint dus met files in steeds warmer wordende auto's.
Een deel zal afreizen naar Frankrijk om bij de Tour de France het opdringerige publiek te spelen. De Tour? U weet wel, een sportief festijn dat al jaren over nog maar één ding gaat: hoe krijgen de renners de pedalen rond met schone benen.

Nou is de Tour voor het peloton bepaald geen vakantie. Daarnaast is vakantie voor veel mensen een hele toer. De reis erheen, de blèrende kinderen op de achterbank koest houden, het terugkerende gestress bij het opzetten van de tent, oppassen voor kwallen aan zee of blauwalg in het IJsselmeer, dagtochtjes organiseren, naar de bingo of karaoke-avond.

Daar komt dit jaar dan bij dat je bij de eerste verhoging van de lichaamstemperatuur, je beter even langs de plaatselijke dokter kan, om uit te zoeken of het nou van te veel zon komt of van de Mexicaanse griep. Juist tijdens de vakantie gaat de overheid u voorlichten over mogelijke inentingen. Dus maar hopen dat er op uw vakantieadres een betrouwbare Nederlandse krant verkrijgbaar is.

Ik kan me voorstellen dat wie het drukke programma wil volhouden, dat niet zonder hulpmiddelen kan. En dat er dan weer een ander middeltje moet worden ingenomen om tot daadwerkelijke rust te komen. Eenmaal volgepropt met anti-griepspul, peppers en downers, kom je dan na de vakantie geheel gedrogeerd weer op je werk.

Eerder vroeg ik hier al of u doping op het werk gebruikt. Voor de hardwerkende Tourrenners een weet (al zeggen ze van niet), voor uw baas misschien nog de vraag. Ook op Sargasso werd de vraag gesteld en uit de reacties daar, kreeg ik toch de indruk dat dopinggebruik op het werk flink werd ontkend.

Wel, dat zal wel. Gaat u nu ook ontkennen dat u zonder doping op vakantie gaat? Of durft u het aan om hier te zeggen: ik ga op vakantie en ik neem mee…..?

Wellicht tipt u nuttige middeltjes voor de lezers.

Geef een reactie

Buitenhuisje

Buitenhuisje Z.b.b.h.h. Ziet u die term nog wel eens? Het gaat om een activiteit die nog veelvuldig voorkomt, maar de afkorting zie je nauwelijks nog meer. Deze wonderlijke code kwam nogal eens voor in advertenties waarin iemand naar een kamer zocht of in contactadvertenties.
Wasda?, zullen de jongeren hier vragen. Wel, dat waren de papieren voorlopers van de digitale datingsites. Daar wil ik het verder niet over hebben, het gaat me om dat z.b.b.h.h.

Eigenlijk komt dat weer door een leuk verhaaltje van Verbal Jam, die op komische wijze de perikelen rond een buitenhuisje beschreef.
Ik weet niet hoevelen van u een buitenhuisje bezitten, ik weet wel dat ze in vele soorten en maten voorkomen. Het schuurtje in de tuin bijvoorbeeld.

Ik herinner mee een documentaire van lang geleden, waarin een man, met lunchtrommel en thermoskan met koffie, elke dag naar het schuurtje in de tuin ging, om daar betaald thuiswerk te doen. Enveloppen vouwen. Het schuurtje was omgebouwd tot een tweede huisje, annex werkplek, omdat zijn vrouw de onrust in het gewone huis meer dan zat was geworden, toen haar domein werd betreden door haar gepensioneerde man.
Die man had nu eindelijk z.b.b.h.h. gevonden.

Ook in volkstuintjes komt het buitenhuisje voor. Valt onder dezelfde categorie als het recreatiehuisje en de stacaravan. Daar is nog heel wat om te doen, want er blijken aardig wat mensen permanent in zo’n buitenhuisje te zitten en dat mag niet.
Er mag tegenwoordig heel veel niet, meestal omdat er van bepaalde soorten overlast of schadelijke bijwerkingen sprake zou zijn. Mensen die hun buitenhuisje niet meer verlaten omdat ze permanent van de omgeving zitten te genieten, dat kan natuurlijk niet.

Er is nu wel een gedoogbeleid, geldend voor mensen die voor 31 oktober 2003 al vastgeroest in hun recreatieoptrekje zaten. Maar de bedoeling is toch dat permanente bewoning binnen de perken blijft. Dat zal vooral bedoeld zijn om de vrijheid van ruimtelijke ordering te garanderen, want stel dat een heel volkstuincomplex legaal permanent is bewoond en de gemeente ziet er liever een woonwijk, bedrijventerrein of zorgcomplex verrijzen, dan heb je natuurlijk een probleem.
Afijn, de gemeenten hebben nog tot 2010 de tijd te bepalen wie nu wel continu mag recreëren en wie straks zich er bij neer moet leggen als de gemeente zulks weigert.

De mooiste buitenhuisjes zijn natuurlijk echte buitenhuisjes. Ergens in bos, polder of op de hei. Zodanig gelegen dat buiten ook echt buiten is.
Om me wat te verdiepen in het fenomeen buitenhuisje wilde ik eens het embedded bloggen proberen. Er is echter een probleem: ik heb geen buitenhuisje.
Maar dan blijkt ineens welk een wereld van solidariteit het buitenhuisuniversum is. Je mag gewoon in het huisje van iemand anders! Niet permanent natuurlijk en, logisch, tegen betaling van enige kosten, maar zo komt het buitenhuis ook binnen bereik van de minder bedeelden. En voor mijn embedded project een uitkomst.

Nu zit ik dus, door bos en sneeuw omgeven, in een buitenhuisje. Ik moet zeggen: het is een hele ervaring. Zo valt het op hoe mijn gedrag wordt beïnvloed door de rust die er van zo’n buitenhuisje uitgaat. Ineens heb ik veel meer zin om een boek te lezen of een wandeling te maken. De zin om lang achter de pc te zitten, wordt met elke vallende sneeuwvlok minder. Er zijn er al heel wat gevallen, dus dat ik hier nog zit te tikken mag een wonder heten.

Ik ben van plan dit buitenhuisavontuur tot en met de volgende zondag vol te houden. Tot die tijd dus z.b.b.h.h.
Dat betekent ook geen blogjes de komende week, tenzij ineens de boeken en de wandelingen me de neus uit komen.

Geef een reactie