Tag archieven: zwijnen

Blogpareltje van het jaar

Blogpareltje van het jaar “We hebben weinig nieuwe pareltjes gezien”, sprak een jurylid bij de uitreiking van één van de Dutch Bloggies. Nu is een blog volplempen en in aanmerking komen voor een Dutch Bloggie al een hele kunst, ik kan me ook voorstellen dat zo’n jury niet meer weet waar ze het zoeken moet in Neerlands totale blogosfeer.

Moet je alle, echt alle blogs, doorspitten en dan de parels door de zwijnen niet meer ziet? En natuurlijk beoordeelt de Dutch Bloggies-jury de hele content van een blog. Daar is die Bloggies-award ook voor. Toch trok, heel even, een van mijn wenkbrauwen richting hogere sferen, toen dat woord “pareltjes” viel.
Grote awards zijn altijd mooi. Een beloning voor al dat harde blogwerk. Maar er valt ook zoveel buiten de prijzen. Dat zijn de pareltjes, die af en toe blogs doen schitteren. Voor die pareltjes lanceer ik bij deze het


Blogpareltje (voor de zwijnen) van het Jaar 2009.


Om welke pareltjes gaat het?
Het gaat om artikeltjes of reacties waarbij je eerst moet lachen (of op zijn minst een glimlach trekt), maar waarna je toch aan het denken wordt gezet.
Die formulering komt u bekend voor? Klopt, want die is gejat van de IG Nobelprijzen. Een parodie op de echte Nobelprijs. Dat “eerst lachen, dan doordenken” overkomt me vaak genoeg bij het lezen van ander blogs. Soms bij een heel artikel, soms bij een enkele schitterende zin. Maar ook bij een enkele reactie of een goed geplaatste opmerking daarin.

Kunnen die pareltjes een prijs krijgen?
Jazeker. En deze keer een echte prijs. Geen kunstwerkje of een fraaie oorkonde, maar een heuse geldprijs of ander materieel gewin. Wat dan? Dat leest u verderop.
Er zijn twee categorieën waar wat te halen valt. Om te beginnen de weblogs zelf. Het maakt niet uit of het opinieblogs, wetenschapsblogs, literaire blogs of persoonlijke blogs zijn. Elk blog is goed, mits die langer dan drie jaar draait en frequent publiceert (zie De Criteria verderop in dit stuk).

De tweede categorie: de reakteurs, of reaguurders zoals ze nog steeds worden genoemd. Het leger lezers dat de moeite neemt de blogs te bezoeken en hun commentaar er op te geven. Ook hier gaat het om frequentie, ofwel “de vaste lezer”. De bezoekers die de blogs levendig houden en soms een parelende kwinkslag achterlaten.

Hoe komen we aan die parels?
Met uw aller hulp. Redacteuren van blogs, bezoekers van blogs, allen kunnen pareltjes nomineren. Schroom niet ook aan uzelf te denken. U heeft er hard genoeg voor gewerkt.
U diept ze uit uw herinnering op en stuurt ze deze kant op. Laat ze achter in de reacties of mail ze naar postmaster@peterspagina.nl Tot en met 3e kerstdag (27 december) kunt u inzenden. Alles wat na 24.00 uur op die dag binnenkomt, wordt niet meer verwerkt.

Hoe krijgen die parels dan die prijs?
Uit alle inzendingen selecteer ik, met behulp van wat “mensen achter de schermen”, de beste tien, die het meest voldoen aan….

De Criteria.
In de categorie weblogs:
1. Het moet een artikel (of alinea, of zinsnede daaruit) zijn, die je eerst tot (glim)lachen bracht en ook tot doordenken.
2. Het moet om weblogs gaan die niet enkel en alleen louter humor of parodie bieden (De Speld valt hier dus buiten).
3. De weblogs worden ook niet gesteund door enige vorm van commercie of media (geen corporate blogs dus of blogs die een uitgeversbedrijf achter zich hebben staan).
4. Er wordt regelmatig gepubliceerd. Minstens twee tot drie keer per week. De eenmens-blogs krijgen wat ruimte. Als die in hun vakanties niet doorbloggen, dan is dat ze vergeven. Voor de groepsblogs wordt dit criterium strenger gehanteerd.
5. Het weblog bestaat drie jaar of langer. Drie jaar lijkt de gemiddelde levensduur van veel blogs. Veel weblogs houden het niet langer vol. De prijs is ook voor de volharding.

In de categorie reakteurs:
1. Ook hier geldt dat de reactie (of alinea of zinsnede daaruit) eerst tot een (glim)lach moet leiden, en dan tot verder nadenken.
2. Het moet om regelmatig reagerende bezoekers gaan.
3. Het zijn bezoekers van de weblogs die onder de hierboven genoemde criteria onder punt 3 en 4 vallen.

Dit zijn de verplichte criteria. Voor beide categorieën zal ook gekeken worden naar:
1. Is de inzending mooi geformuleerd, of kernachtig is geschreven?
2. U heeft het pareltje wel eens doorgegeven aan anderen, in gesprekken op of buiten de blogs.
3. U denkt er nog wel eens aan terug en verwijst er dan naar in een comment of een andere conversatie.
Deze twee laatste punten kan ik natuurlijk niet controleren. Vermeld het bij uw inzending en ik ga van uw goeder trouw uit.

De tien geselecteerde nominaties in elke categorie worden hier op 29 december bekend gemaakt. Dan kunt u allen aan het stemmen slaan. De stemronde duurt tot en met 1 januari. De uitslag volgt op 3 januari.

En wat zijn dan die prijzen?
In de categorie Weblogs:
1e prijs: € 250, – Een bedrag waarmee de weblogredakties toch mooi hun vaste lasten kunnen compenseren. Lijkt mij ook een eervolle beloning.
2e prijs: Een etentje met de redaktie van dit weblog. Ik wil wel eens een bourgondische uitwisseling van bloggedachten met de winnaar.
3e prijs: Een kadobon van € 50,-

In de categorie reacties:
1e prijs: Een boekenbon van € 50, – De te lauweren reacteur krijgt zo de mogelijkheid meer inspiratie op te doen.
2e prijs: Een koffie- met-taart in enig horeca etablissement. Ik wil het gezicht wel eens zien van een prijswinnende reacteur.
3e prijs: Een kadobon van € 25.-

Uw inzending dient voorzien te zijn van de naam van het weblog (liefst met link naar url), de naam van de auteur en de datum waarop uw nominatie is gepubliceerd. Graag een link naar het artikel zelf erbij.
Voor de te nomineren reakteurs geldt: op welk weblog, bij welk artikel (link erbij!) en de parel geciteerd in uw inzending.
Inzendingen die onvolledig of niet na te trekken zijn, worden niet verwerkt.

Tot slot: het gaat natuurlijk alleen om weblog-artikelen of reakties die in 2009 zijn verschenen!
Ik zou zeggen: hoort, zegt het voort en kom maar op met uw nominaties! (Update: 1 dag extra voor inzendingen! In verband met een ieders kerstdrukte is nomineren mogelijk tot maandag 28 december, 24.00 u.).

Zie ook de Update van 24 december.

Update 29 december 09: De kadindaten zijn bekend. Het stemmen kan beginnen.
Stem hier op weblogartikeltjes en stem daar op reacteurs.

De geest moet waaien

Varkensgeest

Het laatste verhaal 'Natuur' uit Johnny van Doorn's bundel 'De geest moet waaien' (1977), beschrijft een nachtelijke wandeling die hij met twee vrienden door het bos maakt. Een 'oorverdovend geknor' duidt op de aanwezigheid van 'een mannetjeszwijn, een beer die in de bronst stond'.
Eén van zijn vrienden wil het zwijn wel eens van dichtbij zien en gaat er op af, de andere twee angstig achter latend. Het loopt goed af, maar het ontzag voor het natuurvarken zit er goed in.

Het is oppassen met varkens. Niet dat ze op een Orwelliaanse wijze de wereld zullen veroveren. Nee, ze hebben wel verfijndere tactieken om de mens te belagen.

In het amerikaanse Minnesota bezorgen ze bepaalde mensen op sluwe wijze een zenuwziekte: rondwaaiende hersenweefsel van geslachte varkens blijken het zenuwstelsel aan te tasten. Met als gevolg grote vermoeidheid, algehele zwakte, pijntjes en tintelende benen en voeten.

Niet iedereen in de slagerij kreeg daar last van. Alleen de mensen die met een hoge drukspuit de hersens van de gekeelde zwijnen vernevelden werden het slachtoffer. En een paar collega's die er dichtbij stonden.

Het tot pulp gespoten varkensbrein wordt als lekkernij geëxporteerd naar China en Korea. In sommige delen van amerika's zuidelijke staten roert men het door de gebakken eieren. Van die consumptie is nog niemand ziek geworden, althans, daar is geen medische literatuur over te vinden.

De relatie tussen de zenuwzieke arbeiders en de vernevelde varkensbreinen was nu vastgesteld. Eén brandende vraag bleef over: waarom werden er nu pas mensen ziek? Die hoge drukspuit werd al vanaf 1998 gehanteerd. Eén patiënt werkte al 15 jaar naast de breinvernevelaar, maar kreeg pas in 2006 de eerste klachten. Hoe kan dat dan?

De betrokken artsen menen het antwoord nog wel te kunnen vinden. Als ze nou hun neus eens uit de boeken haalden en hun hoofden van de microscoop hieven, dan zouden ze het antwoord net zo makkelijk in de lucht kunnen vinden als rondzwevende varkenshersens mensen ziek maken.

Kijk, vroeger was het slachten van varkens nog wel een lolletje. Het bos afstruinen tot je een exemplaar tegenkwam en dan maar hopen dat je hem goed raakte en je had weer voor dagen te eten. Als je tenminste niet ondersteboven gelopen werd door een bronstige beer, om vervolgens door de hele rotte opgevreten te worden.

Dat is inmiddels wel anders. Het zwijn is in zulke grote hoeveelheden gedomesticeerd dat er zelfs varkensflats worden overwogen om de zwijnenwoningnood te ledigen. Maar of ze nou te krap of bio-ruim gehuisvest zijn, massaal eindigen ze in de fabriek alwaar ze tot bacon, zult en worsten naar een tweede leven worden getransformeerd.

Je kunt je voorstellen dat de zwijnengemeenschap daar door de eeuwen heen flink de pest over heeft gekregen. Die vroeger jacht was nog wel lachen, maar met die fokkerijen en slachtfabrieken was de lol er toch echt wel af. Dat ze hun geest zo weinig hebben laten waaien dat ze de menselijke genialiteit niet konden overtreffen!

Wel, al die jaren hebben de beesten niet alleen in de modder gewroet. Nee, ze neusden ook tot in de uiterste krochten van hun brein, op zoek naar een briljant idee die de evolutie wel eventjes recht zou zetten. Dat idee is dus gevonden.

Er was er eentje, een soort goeroe, die had bedacht dat ze al hun eigen chagrijn wel anders konden gebruiken. Hij riep al zijn lotgenoten op vanaf het transport naar de fabriek tot aan de finale doodsteek continu een mantra in gedachten te herhalen: 'Krijg nou de ziekte, krijg nou de zenuwe….'

Elke vezel van het hersenweefsel zou doordrenkt zijn van deze giftige gedachte. En jawel hoor……

(VPRO's Noorderlicht meldde dit bijzondere geval, dat uitgebreid te lezen valt in de New York Times)