Terug. De vakantie zit er bijna op. Nog 1 dag. De rust van een lome vakantie zal overgaan in arbeidsritme en waan van de dag.
Allebei zo bekend en vertrouwd, dat het eigenlijk ook een soort rust is. Zo gaat dat niet voelen. Alleen al het tempo zal binnen twee dagen reeds veel hoger liggen, dan die waarin de vakantiedagen zich voltrokken.
Ik weet niet of de lezers het herkennen, maar na elke vakantie probeer ik het lome tempo zo lang mogelijk toe te passen op het werk. Zoals gezegd: dat lukt hooguit twee dagen.
De eerste dag is het nog een beetje rondkletsen, inlezen, wat uitgebreider pauzeren. De tweede dag staat de waan van de dag dat nog een uurtje of wat oogluikend toe, maar dan is het aan de bak, voort maar weer, de tijd een loer proberen te draaien door gisteren klaar te hebben, wat vandaag werd gevraagd.
Gelukkig kan ik hier op het weblog wel rustig beginnen. In de reacties geen vakantie-ervaringen aangetroffen, die van Europa een grotere eenheid kunnen maken, dan die nu is (zie artikeltjes van 20 en 15 juli hieronder). Dat scheelt een hoop tijd aan lijstjesmakerij. Dank u, uitermate lief!
Wel, nu dan eerst eens nalezen wat de andere weblogs zo al hebben gepresteerd, de laatste drie weken (zie de lijst onder “Ook de moeite waard”, hiernaast).
Morgen hier weer de reguliere waan van codes, keuzes en maakbaarheid.