Sommigen verwijten het kabinet het gebrek aan een lange termijnvisie bij de aanpak van de crisis. En ja, nu duurzaamheid op bijna alle gebieden belangrijk wordt gevonden, dan wordt de behoefte aan een lang houdbare visie natuurlijk sterker.
Nu kan je wel stellen dat de plannen over doorwerken tot je 67e en de geopperde oplossingen om de AOW betaalbaar te houden, nauwelijks van een lange termijnvisie getuigen. De verantwoordelijke politici zeggen immers ook dat “mensen steeds langer gaan leven”?
Wel, op dat punt blijken ze wel een lange termijnvisie te hebben, want dat langer leven dreigt vreselijk uit de hand te lopen. Niet een paar jaartjes erbij, niet een tiental jaren extra, nee, honderden jaren langer! (Gelezen via Sargasso).
Kijk, dat er tot nu toe korte termijnoplossingen werden bedacht, is logisch. We leven immers met het idee dat we sterfelijk zijn en relatief kort zullen bestaan. Het mag hooguit a-sociaal worden genoemd, niet verder dan dat sterfelijke leven te kijken en met oplossingen te komen waar je nabestaanden weinig aan hebben. Maar goed, die vinden hun eigen weg wel weer.
Het voordeel van erg oud worden is dat er dan tijd genoeg is de zaakjes op orde te krijgen. Hoe? Dat hangt dan dus af van die lange termijnvisie. Er moet wel eerst een probleempje opgelost worden, wil je er ook wat aan hebben. Ouderdom komt met gebreken een één daarvan is de vitaliteit van het geheugen. Je hebt niks aan een lange termijnvisie als je die ook niet voor jaren kunt onthouden.
Nou kan dat nog goed komen. Wereldwijd zijn wetenschappers en farmaceutische bedrijven volop bezig kwaaltjes als Alzheimer de wereld uit te helpen. Op welke termijn dementie voorgoed tot het verleden zal behoren is echter nog onduidelijk.
Het typische bij geheugenverlies door ouderdom, is dat het eerst het korte termijngeheugen aftakelt.
Mooi, denkt u misschien, dan blijft het lange termijngeheugen nog over en biedt dat wellicht mogelijkheden voor de lange termijnvisie. Maar geheugen kijkt terug in de tijd. Daar heb je dus niet veel aan.
Toch kan daar een deel van de oplossing zitten. Een verleden herbergt vele, mooie herinneringen. Helaas worden de traumatische ervaringen en angsten ook onthouden. De kredietcrisis kun je gerust een traumatische ervaring noemen. De hele crisis is ook nog eens voortgekomen uit de angst in armoe te moeten leven. De paniek heeft tot ongebreidelde hebzucht geleid en niet tot verstandige beslissingen.
Willen we een lange termijnvisie die beter is dan we ooit hebben meegemaakt, dan moeten oude trauma's en angst voor de toekomst geen invloed kunnen hebben op het denken. Ook hier biedt de wetenschap hoop. Trauma's en angsten zijn uit het geheugen te wissen. Biedt dat perspectief of niet?
Ik zou zeggen: wis de hele geschiedenis dan maar. Van de geschiedenis wordt bar weinig geleerd, gezien de eeuwig durende herhalingen van oorlogen, crisissen en korte termijn oplossingen. Weg ermee!
Misschien dat dan de idealen van Neal Raes werkelijkheid zullen worden. Deze jonge, Belgische politicus meent dat we niet bang moeten zijn voor de toekomst. ” De wereld is maakbaar als je een langetermijnvisie hanteert”.
Laten we alle jonge politici een traumavrij geheugen toewensen. Op korte termijn graag!
