De barmhartige samaritaan gaat op vakantie en neemt mee….
Daar moest ik aan denken na het lezen van een artikeltje op Noorderlicht. Amerikaanse onderzoekers hebben ontdekt dat een ondernemer de winst kan verhogen door de helft van die winst aan een goed doel te schenken.

Als voorbeeld noemt Noorderlicht de fotograaf op een pretpark. Die ziet omzet èn winst aanzienlijk stijgen als hij belooft de helft van de winst weg te geven. Zijn omzet stijgt ook als hij de klant de prijs laat bepalen. Bij een ‘vrije prijs’ stijgt de omzet zelfs veel hoger, dan bij het ‘goede doelen’- concept. Alleen blijft de cash dan weer zo laag, dat er weinig winst overblijft (lees Rijk worden door weg te geven).

Op Noorderlicht kan de redacteur zich goed voorstellen dat mensen tijdens een uitje naar een pretpark, best bereid aan dat ‘goede doelen’-concept mee te werken en sneller de portemonnee trekken. Maar of het ook werkt bij de verkoop van duurdere zaken als koelkasten en auto’s?

Dit weekend staan de potentële samaritanen gepakt en gezakt in de vele files naar vakantiebestemmingen. Sommigen zullen arriveren op lokaties waar ze ondernemers tegen komen die goedkope prullaria aanbieden, om de kas van hun eigen goede doel te spekken. De outcasts, vaak van oost-europese komaf, die smoezelige sieraden aanbieden. Of Afrikaanse immigranten, die op kruispunten niet alleen de voorruit schoonmaken, maar ook papieren zakdoekjes en flesjes water te koop hebben.
Zullen die goede zaken doen omdat de vakantieganger nu meer in de stemming is aan de armen te schenken?

En hoe zit dat als de barmhartige toerist naar exotische, maar arme oorden trekt? Geeft de vrije tijds samaritaan gul aan bedelaars en straatverkopers? Of blijft het bij het fotograferen van de inlandse pauperexoot?
Misschien dat de straatverkopers wat hebben aan de ontdekking van de Amerikaanse wetenschappers. Zet een bord naast de handel waarop staat dat de helft van de winst naar een goed doel gaat (help armoe de wereld uit en koop hier uw zonnebril).

De wetenschappers maken wel duidelijk dat ze beter geen vrije prijs kunnen hanteren. In veel van die landen is het gebruikelijk te onderhandelen over de prijs. De toeristen doen daar vrolijk aan mee. De lokale ondernemers maken dan wel meer omzet als er weer een bus vakantiegangers langs is gekomen, maar maken amper winst en blijven dus arm.

Twee vragen:
1. Ben jij op vakantie ook guller dan op normale werkdagen?
2. Zou het goede doelen-concept ook werken bij dure producten?