Tag archieven: beroepskeuze

De zondagsbijlage.

bijlagenDe oplettende en trouwe lezer van dit blog heeft al gezien dat er iets minder wordt gepubliceerd dan men gewend was. Wordt er een beetje gelanterfant dor de redactie? Last van schrijversstress?
Nee, absoluut niet. Er wordt alleen ook werk geleverd voor andere weblogs en on-line magazines. Vandaag even wat aandacht daarvoor. Ofwel: de zondagsbijlagen van Codes, keuzes en maakbaarheid ;-).

Na vanaf 2008 maandelijks een gastlogje geschreven te hebben voor GeenCommentaar onder het pseudoniem P.J. Cokema, besloot ik per 1 mei toe te treden tot de GC-redactie. Onder datzelfde pseudoniem zijn er inmiddels 20 artikelen verschenen. De laatste, vandaag, kun je hier lezen. Alle artikelen en redactionele bijdragen vind je hier.
Het is even wennen om na lang een solo-redactie te voeren, nu weer samen te werken met meerdere ‘collega’s’, maar het bevalt prima.

In mei kwam er een klusje tussendoor. De gemeenten bleken wat moeite te hebben met het zogenaamde Bestuursakkoord, de decentralisatie van taken van Rijk naar lagere overheden. Steeds meer gemeenten bleken de plannen niet te accepteren en dat werd op dit weblog bijgehouden. Het online-medium Gemeente.nu bleek daar ook interesse in te hebben en daar leverde extra drukte op. Gemeentenu nam het hier gemaakte overzicht over en samen hielden we de actuele ontwikkelingen bij. Het betekende bijna dagelijks het nieuws en gemeentelijke websites afstruinen naar de standpunten van de gemeentes, om het overzicht van commentaren en de laatste updates te voorzien.
Leuk werk overigens en de moeite waard gezien de vele verwijzingen op twitter naar de hier gemaakte updates.

Begin juni besloot ik ook eens wat materiaal op te sturen naar andere on-line media. Met succes, want het opinieblog van de Vara, Joop.nl, plaatste inmiddels alweer vijf speciaal voor Joop bewerkte artikelen. De laatste, van 1 juli, kun je hier lezen. Alle tot nu toe geplaatste stukjes zijn hier verzameld.

Waarom toch al die activiteit buiten de deur? Na ruim vijf jaar actief te bloggen wil ik eens kijken of ik van die hobby werk kan maken. De trouwe lezers weten dat ik in een dagopvang voor dak- en thuislozen werk. Na 12 jaar dat met plezier en grote motivatie gedaan te hebben, wordt het tijd voor wat anders. Het plezier en de motivatie wordt zwaar onderuit geschoffeld door de bezuinigingen. Die treffen ons werkveld zodanig, dat het eigenlijk niet meer naar eer en geweten goed te doen is. Maar ja, als je geen vak hebt geleerd, wat moet een mens dan?

Je snapt het: schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Al bloggend lukt dat, gezien de 322 stukjes, een gemiddelde van 6 per week, die de afgelopen vijf jaar tot stan zijn gekomen.
Het zal lastig zijn om als free-lancer voldoende brood op de plank te krijgen. Eerst maar eens zien of schrijven voor meerdere media wat op kan leveren. Mocht het tot niets leiden, heb ik in ieder geval veel meer lol gehad, dan er nu uit mijn huidige werk te putten is. Dat is pure winst.

Twaalf ambachten, dertien ongelukken

BeroepskeuzeDe arbeidsmarkt heeft behoefte aan een betere begeleiding van leerlingen in het voortgezet onderwijs bij het maken van een studie- of beroepskeuze. Dat stelt de RWI (Raad voor werk en inkomen) in een advies aan het onderwijs en het kabinet.
De overload aan beroepskeuzetests, studiewijzers, stages in alle soorten en maten en open dagen bij scholen en bedrijven zijn kennelijk niet genoeg. De adviesraad wil betere resultaten, zodat minder mensen afhaken tijdens vervolgstudie of bij hun eerste baan. De arbeidsmarkt heeft daar behoefte aan.

Twee opmerkingen:
1. Een markt is toch een vraag-en aanbodplein? Op een arbeidsmarkt wordt dus werk aangeboden en werk gezocht. De aanbieders blijken dus behoefte te hebben aan werkvolk dat meer duurzame keuzes maakt.
Dat kan. Maar nergens meldt de RWI iets over de behoeften van de werkzoekenden. De oorzaken van onafgemaakte keuzes wordt eenzijdig op het bordje van de zoekende partij gelegd. Men zou slecht voorgelicht zijn en daardoor wankelmoedige keuzes maken. Of het onderwijs en het kabinet dat maar eventjes aan wil pakken. De RWI gelooft stellig in de maakbaarheid van keuzes.
De RWI heeft niet de moeite genomen grondig te onderzoeken wat de effecten zijn van het aanbiedende deel van de arbeidsmarkt. Om te beginnen zou er wel eens een overdaad aan keuzes zijn en dat maakt kiezen lastiger. Meer voorlichting over al die keuzes geeft een grotere hoeveelheid informatie, maar zal niet vanzelfsprekend tot betere, duurzamere keuzes leiden.

Met het aanbod op de arbeidsmarkt gaat het ook regelmatig mis. Hoe vaak is het niet voorgekomen dat bepaalde studies of opleidingen populair waren en na behalen van een diploma er ineens niet zoveel werk bleek te zijn?
De afstemming tussen opleiding en werkgelegenheid valt nooit helemaal goed te krijgen. Om dat louter en alleen in de schoenen van het onderwijs te schuiven lijkt me niet terecht. Het onderwijs kan nooit de veranderingen in de economie voor zijn.

2. Keuzes worden niet alleen beïnvloed door meer informatie of betere begeleiding. Zo kan er wel degelijk een juiste keuze zijn gemaakt, maar vallen collega's, werkplek of salaris en loopbaanontwikkeling zo tegen dat snel een andere keuze wordt gemaakt.
De RWI zou kunnen weten wat mensen belangrijk vinden aan een baan. Onderzoeken genoeg die aantonen dat heel persoonlijke waarden doorslaggevender zijn, dan puur zakelijke waarden.
De raad adviseert echter niet dat het bedrijfsleven daar eens werk van maakt, zodat ze hun werknemers wat langer behouden.

Het is een advies dat past bij de waan van de dag. Men heeft moeite aan goed en passend werkvolk te komen. Dat ligt niet aan de keuzes van dat volk, maar aan de veranderende economie. Toen men wel meer dan genoeg mensen kon krijgen, stond het motto 'een flexibele arbeidsmarkt' hoog in het vaandel. Mensen werden gestimuleerd makkelijker van baan te wisselen.
Nu wordt om meer vasthoudender keuzes gevraagd. De maakbaarheid van die keuzes, heeft sterk het karakter van een eenrichtingsweg. Het advies van de RWI plaveit daarmee een doodlopende weg.