Tag archieven: kredietcrisis

De koning van Hispanje.

De koning van Hispanje

De ko-ho-ho-ho-ning van Hispanje heb ik altijd geëerd….

Het verhaal gaat dat Willem van Oranje lang trouw is gebleven aan de koning van Spanje, Filips II. Ondanks wat strubbelingen die bekend staan als de Tachtigjarige Oorlog. Uiteindelijk bleven ze niet zulke goede vrienden, maar het is lang geleden en nu staan de Nederlandse en Spaanse koningshuizen op redelijk goede voet.

Maar nu gooit Juan Carlos roet in het eten. Of geeft hij een royaal voorbeeld?
Het Spaanse koningshuis bezuinigt geheel op eigen initiatief op haar jaarlijkse toelage. Bezuinigen is misschien een groot woord. De jaarlijkse toelage wordt bevroren. Geen stapje vooruit volgend jaar, maar even pas op de plaats, omdat in tijden van crisis ook vorsten het wat kalmer aan kunnen doen. Lichtend voorbeeld van zelfregulering?

Hier in Nederland nog niets gehoord uit paleis Noordeinde. Wat jammer nou. Dat er niet wordt geluisterd naar de oppositie, die wel wil korten op de toelagen van de Oranje-leden, is normaal. De monarch moet hooguit en enkel in zeer bijzonder omstandigheden de oren naar de regering laten hangen. Zo is dat constitutioneel geregeld.
Maar waarom niet een paar ideetjes overgenomen en wat geld uitgespaard? Ideetjes zoals in een opiniestukje in het NRC zijn verschenen. Wat bezittingen teruggeven aan het volk of de vrijstelling van belasting opgeven.

Wat denkt u? Zit onze monarch inmiddels woedend aan de telefoon om de koning van Hispanje de mantel uit te vegen? Of is ze zo vriendelijk te informeren of de hoeveelheid verdampt vermogen meevalt, als ze het Spaanse voorbeeld volgt?

Noot: Ere wie ere toekomt. Naar aanleiding van het NRC-opinie artikel, schreef ik een stukje over koninklijke morele codes. Diezelfde dag verschenen er al berichten over het Spaanse gebaar, maar dat ontsnapte volledig aan mijn aandacht. Dankzij een artikel van collega weblogger Rob Hamilton werd ik er op gewezen.

Geef een reactie

Overheidssteun voor crisisconsument

Overheidssteun voor crisisconsument Treft de crisis de consument, dan is de koek snel op. Mocht de crisis ook mij tot werkloosheid brengen, dan zal ik ruim 470 euro netto per maand minder in de knip hebben. Dat bedrag rolde uit de werkloosheidsberekenaar van het Nibud, dat onderzocht heeft hoe mensen het rooien als de crisis hen treft. Het laat zich raden dat die mensen betalingsproblemen hebben.

Uit het rapport 'Rondkomen in economische onzekerheid' (pdf!) blijkt dat 70 procent van de nieuwe werklozen moeite hebben hun uitgavenpatroon aan te passen. Nou, zou je zeggen, laat ze dan een voorbeeld nemen aan die 30 procent die er blijkbaar geen moeite mee heeft.
Hoe dat komt, vermeldt het rapport niet. Da's jammer. Want is het nou onkunde of spelen er andere factoren mee?

Er zou bijvoorbeeld een verschil in vaste lasten kunnen zijn, waar niet zo makkelijk in te snijden valt. Een hypotheekaflossing en een ziektekostenverzekering bijvoorbeeld. Die zijn er in soorten en maten en kunnen dus voor de een hoger zijn dan voor een ander.
Als ik al mijn abonnementen en lidmaatschappen opzeg, kijk ik nog tegen een tekort van 400 euro aan. Drastische vermindering van energiegebruik kan helpen, maar niet onmiddellijk. Daar zou ik pas bij de volgende jaarrekening iets van kunnen merken. Ik los het pas op als de boodschappen bij de goedkoopste super worden gedaan, stop met bloggen en het vakantiegeld volledig opgaat aan de rest van het tekort.

Geen probleem, want mijn eventuele werkloosheid is natuurlijk van korte duur. Een jaartje retraite van mijn huidige uitgavenpatroon zou misschien heilzaam kunnen zijn. Maar zou de economie mijn bijdragen niet missen?

De financiële sector wordt met miljarden overeind gehouden. Ook al verandert in het gewoontepatroon van die sector niets substantieels. Bedrijven worden gesteund met gesubsidieerde werktijdverkortingen. De allergrootste verandering in hun patronen, zie je vooral op het werkrooster.
De getroffen consument kan slechts een beroep doen op bestaande voorzieningen en mag het Nibud te hulp roepen om het uitgavenpatroon aan te passen. Geen extra steun dus.

Da's wel een beetje raar. Want het is toch helemaal niet goed voor de economie als consumenten minder gaan besteden? Moet de consument, onmisbare factor voor de elektronicabedrijven, de warenhuizen, de horeca en zelfs de supermarkts, niet worden gesteund?
Te denken valt aan tijdelijke verhogingen van de WW-uitkeringen, voor diegenen waarvan vaststaat dat er een onlosmakelijk verband is tussen de crisis en hun werkloosheid.De overheid is niet van plan de koopkracht te redden. Met die koopkracht lijkt het wonderwel mee te vallen, ook al gaat die volgend jaar achteruit. Alleen mensen die werkloos worden, zullen pijn lijden, zegt minister Donner. Geen reden om er iets aan te doen. Loonmatiging is veel belangrijker.

Tot zover de overheidssteun voor de crisisconsument.

Geef een reactie

Kijk, hij werkt!

Kijk, hij werkt!

“Ik wou dat ik een vulkaan was. Lekker op mijn rug liggen roken en iedereen zegt: kijk, hij werkt!“
(quote uit een oude show van Neerlands Hoop).

Er zijn altijd wel wat mensen die de ambitie koesteren een vulkaan te zijn. De meesten kiezen echter voor een ereplaats op het podium van de arbeidsparticipatie. Nederland is de tweede Europees kampioen arbeidsparticipatie. Een plaats die waarschijnlijk verloren gaat omdat de crisis voortwoekert.
Het UWV berekende al dat er dit jaar en volgend jaar zeker 320.000 banen verloren gaan. Minister Donner ziet die bui ook al hangen. De crisis gaat zo lang duren dat echte ontslagen niet te vermijden zijn. Dan wordt het financieren van de deeltijd-WW veel te duur, vindt Donner en hij wil die regeling alleen nog even in sterk afgeslankte vorm voortzetten.

Tot teleurstelling van vakbonden en werkgevers. De vakbonden vrezen voor veel meer werkloosheid. De werkgevers vinden dat je een goede lopende regeling eigenlijk niet moet afbouwen.
Beiden hebben het er maar druk mee. Vakbonden moeten overal in het land in actie komen om de beste ontslagregelingen af te dwingen, omdat werkgevers bijna dagelijks personeel buiten de poort zet.
Een rondje door het nieuws van juni en juli levert 18 berichten op, waarin sprake is van ontslag voor ruim 48.000 mensen.

Grootste leveranciers van werkloosheid zijn de bouwsector (35.000 banen) en het TNT-postbedrijf (11.000 banen). Maar vele kleintjes dragen ook bij tot de oplopende cijfers. Van een klompenfabriek die 10 mensen gaat lozen, tot de redactie van het AD, die met 124 mensen minder verder gaat. Van basisscholen, die 12 volledige banen schrappen tot spoorwegbouwers, die het met zo'n 219 mensen minder denkt te kunnen doen.

Het grootste deel van de banenkrimp is gerelateerd aan de crisis, die als een borrelende vulkaan af en toe wat lava spuugt en daarmee telkens verschillende bedrijven treft. De crisis lijkt wel een natuurverschijnsel waar weinig tegen te doen valt. Iedereen draagt een steentje bij aan het reddingswerk.

De overheid bouwt de deeltijd-WW af en pompt nog eens dik 2 miljard in ABN-Amro. De werkgevers lozen, wat ze lozen kunnen. De vakbonden doen mee. Niet door voor de poort te gaan liggen, maar mee te werken aan wat zo mooi een sociaal plan heet te zijn.

En natuurlijk die 48.299 mensen die hun baan kwijt raken. Zouden die niet een bonus moeten krijgen voor hun bijdrage aan bestrijding van de crisis? Ook werkloos worden is werk. Dat mag best beloond worden.

Geef een reactie

Ministeriële verantwoordelijkheid in crisis

Ministeriële verantwoordelijkheid in crisis Ach jee, de aanstaande koning moet uit de wind gehouden worden. Volgens Eenvandaag wil een meerderheid van de 2e Kamer dat Willem-Alexander ontheven wordt van zijn commissariaat bij de DNB (De Nederlandse Bank). Omdat de groeiende kritiek op de rol van de DNB in de kredietcrisis een smet op het blakende blazoen van de prins kan werpen?

De Rijksvoorlichtingsdienst meent dat zulks niet te gebeuren staat. Als commissaris zou de prins zich slechts bemoeid hebben met de vaststelling van de jaarrekening en goedkeuring van de begroting. Hoe de DNB het toezicht op de financiële sector heeft uitgevoerd, zou niet vallen onder de competenties van de Raad van Commissarissen.

De Kamerleden zijn er niet gerust op. Nu er een parlementair onderzoek naar de DNB komt, zou door de aanwezigheid van Zijne Aanstaande Majesteit de ministeriële verantwoordelijkheid wel eens ter sprake kunnen komen.

De ministeriële verantwoordelijkheid is toch een constructie om de prins van geen kwaad te laten weten? Al zou hij het wel weten en misschien zelfs op een vergaderinkje hier en daar gemompeld hebben wat een prachtig toezicht de DNB toch heeft, dan zou het hooguit de kop van het kabinet kosten. Balkenende dus en wie weet, heel zijn gevolg.

Het is onbegrijpelijk dat het parlement dat niet nader uitgezocht wenst te zien. Vreest men soms een constitutionele crisis bovenop de kredietcrisis? Tja, dat zou lastig zijn. De tijdgeest is er niet naar om vervelende dingen over het koningshuis aan te kaarten. Dat kost wellicht meer kiezers dan een aanval op de PVV.

Het koningshuis hoeft niets te vrezen. Een roekeloos rijdende prins-gemaal, die niet te beroerd was te lobbyen bij de aankoop van vliegtuigen, een koningin die dwaalde aan de hand van een gebedsgenezeres, een aanstaande monarch die een beetje domme teksten debiteert, nooit heeft er een troon zodanig gewankeld dat de Oranjedynastie van koningshuis verviel tot royale dakloosheid.

Een meerderheid van de 2e Kamer wil niet eens de kans op een discussie daarover. Haal die jongen nou weg, voor er ellende van komt. Veel anders kan ik de afgegeven boodschap niet lezen. U wel?

Geef een reactie

Openbaring uit de ministerraad

Openbaring uit de ministerraad

Nu ook de overheid voor het weekend is gesloten, even een moment om stil te staan bij de vraag hoe open de overheid moet zijn.

Het kabinet beantwoordt de vraag met een experimentje. Een selectie uit wetsvoorstellen kunnen op een nieuwe website bekeken worden en je kan er op reageren. Niet op alles. Per wetsvoorstel bepaalt het kabinet welke doelgroepen mogen reageren. Internetconsultatie noemt men dat en vooral bedoeld voor doelgroepen die direct met een bepaald wetsvoorstel te maken krijgen.

Je moet wel door heel wat ambtelijk en juridisch jargon heen, dus of een winkelier meteen begrijpt wat een wetsvoorstel betreffende de duurzaamheid van koopzondagen inhoudt?
Op de website wordt wel moeite gedaan het wetsvoorstel enigszins begrijpelijk toe te lichten. Je kan lezen waarom het wetsvoorstel er ligt, wat het beoogde doel is en welke delen der bevolking er mee te maken zullen krijgen. Soms staat er ook een stukje achterliggende geschiedenis bij.

Nu is de overheid steeds meer virtueel te volgen. Je kan meestal niet reageren. Je kan wel, op de wesbites van ministeries bijvoorbeeld, een vraagje mailen naar de persvoorlichters. Maar zo'n reactie wordt niet op de website gepubliceerd.
Dat kan op weblogs als deze dus wel. Daarom maar een in de berichten van de ministerraad gevist.

De reguliere media doen ook elke vrijdag verslag van de wekelijkse ministerraad, maar je moet naar de website om oorzaken te lezen die de kranten laten liggen.
Natuurlijk willen de kranten graag de aanpak van de kredietcrisis volgen en dus berichten ze vandaag massaal over de 25 miljard euro die het kabinet extra gaat uitgeven aan Fortis en ABN Amro. Groot bedrag, dus belangrijk genoeg om te vermelden.
Twee andere berichten maken duidelijk hoe het met de prioriteitenstelling van dit kabinet zit.

Het besluit om die 25 miljard te investeren is redelijk snel genomen. Dus je zal waarschijnlijk geen klachten horen uit de hoek van de bankmedewerkers en hun klanten. Maar vaak is de overheid nogal traag met besluiten en dat kan voor sommige partijen soms akelig vervelend zijn.
Daarom heeft het kabinet de Wet “dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen” (een initiatief van twee Kamerleden) door de parlementaire procedures gejaagd en zal die wet op 1 oktober 2009 in werking treden. De overheid zal dan verplicht zijn eendwangsom te betalen, als binnen een wettelijk vastgestelde termijn een besluit uitblijft.

Saillant detail: Ook per 1 oktober zal een wet in werking treden die de overheid wat meer tijd geeft tot besluiten te komen. Respons op bezwaarschriften en op aanvragen op grond van de WOB (wet openbaarheid van bestuur) kan dus wat langer gaan duren.

Het pappen en nathouden van Fortis en ABN Amro heeft dus hogere prioriteiten, dan veel andere zaken waar een kabinet mee te maken heeft.
Prioriteit heeft ook de overheidsbalans. De steun aan de banken mag dan veel geld kosten, het kabinet waakt er wel voor dat rijks's uitgaven niet de pan uit rijzen. Zo is de ministerraad akkoord gegaan met versobering van de huurtoeslag. Een maatregel als gevolg van de verslechterde economische vooruitzichten. De eigen bijdrage zal per januari 2010 worden verhoogd voor alle huishoudens die zo'n toeslag krijgen. In 20011 en 2012 zal die eigen bijdrage verder worden verhoogd.

Je ziet het. Het kabinet heeft veel aan het hoofd. En nu kan alle openheid wel worden vergroot door de schedel van het kabinet te lichten, maar of je dan veel wijzer wordt van de brei aan besluiten die je daar aantreft?

Geef een reactie

Laat zorg in nood vallen

Laat zorg in nood vallen De overheid moet geen cent meer geven aan zorginstellingen die in nood verkeren door de liberalisering en de economische crisis. Dat advies krijgt minister Klink van de Nza (Nederlandse Zorgautoriteit) en de RVZ (Raad voor de Volksgezondheid en Zorg).

Kijk, ferme taal. Faalt het management van een ziekenhuis, dan laat je de tent gewoon vallen. Maakt de directie van een thuiszorgclub er een zootje van, om laten donderen. Da's tenslotte de bedoeling van marktwerking, zo stellen de Nza en de RVZ. Laat de boel dan maar overnemen door instellingen met een gezond management. In uiterste nood, als bijvoorbeeld publieke belangen of de continuïteit in gevaar komt, mag de overheid bijspringen. Het gaat immers om gigantische bedragen. In vier jaar tijd heeft de overheid bijna 100 miljoen euro steun geboden om er zeker van te zijn dat delen van het land een ziekenhuis in de buurt hielden.

Honderd miljoen! De altijd al geliberaliseerde financiële sector, dat ook ineens last kreeg van de crisis, kreeg recentelijk met 20 miljard euro steun. Tel je daar bij de 200 miljard bij die de overheid beschikbaar houdt als garantie voor kapitaalmarktleningen, de 200 miljoen voor de werktijdverkorting bij noodlijdende bedrijven en de 5 miljoen die is uitgetrokken om werkelozen via mobiliteitscentra aan het werk te krijgen, dan steunt de overheid de financiële sector en het bedrijfsleven dus al ruim 2000 keer meer, dan er tot nu toe aan zorgsteun is verleend. Dat is ook bijna 3 keer zoveel als er in 2008 aan de gezondheidszorg is uitgegeven.

Ik geloof niet dat hier nu uitgelegd moet worden dat minister Klink even ferm het advies in de prullenbak moet bonjouren. Al was het maar om te voorkomen dat er nog meer burgers hun heil zoeken bij partijen die minder gezond voor de samenleving zijn.
Want als Fortis was gevallen, dan had de Rabo-bank de zaak toch kunnen overnemen? En als de ING de hand ophoudt, laat je hun marktaandeel toch over aan concurrenten als Triodos en de SNS bank?
Laten Wouter is en Nout Weellink maar te rade gaan bij de RVZ en de Nza. Krijgen we een supergezonde economie.

Misschien vind je dit populistisch geraaskal. Geen nood. Ik hou me serieus aanbevolen voor genuanceerd commentaar, waarin wordt uitgelegd wat er zo goed is aan het advies van de RVZ en de NZa.

Geef een reactie

Afslanken op de fiets

Afslanken op de fiets Een klein berichtje over een klein fabriekje dat nog kleiner moet worden omdat de vorig jaar in dienst getreden CEO zijn 'Change for Growth' realiseert. Groeien door te krimpen. Een bedrijfseconomisch foefje, dat menig werknemer zijn baan heeft gekost. De groei realiseer je bijvoorbeeld door bedrijven over te nemen, de krimp door meteen een paar man te ontslaan.

Het Barneveldse bedrijfje De Woerd, producent van fietsonderdelen is de klos. Bij bedrijven die last hebben van de kredietcrisis, lijkt het afstoten van personeel onafwendbaar. Zo gaat het slecht met de auto-industrie en dan vallen er ook klappen in de toeleverende bedrijven.
In de fietsenmakerij is dat echter niet het geval. Sterker nog, die sector lijkt helemaal geen last te hebben van de economische tegenwind. Dus waarom zouden bedrijven die onderdelen leveren, dan gesaneerd moeten worden? Misschien omdat de fietsfabrikant al jaren steeds meer onderdelen uit lage lonen landen betrekt?

De werknemers en de vakbonden zien blijkbaar in dat daar niet tegen te concurreren valt en maken zich alleen nog hard voor een goede ontslagregeling. Ook al is het Barneveldse bedrijfje goed voor een omzet van 6 miljoen euro en hebben de aandeelhouders vorig jaar nog een leuke dividenduitkering gekregen.

Nou gaat het slechts om 38 werknemers. Daar gaan de werkloosheidstatistieken niet dramatisch van omhoog. Ik kan me voorstellen dat de overheid zich er niet druk over maakt. Die heeft de handen al vol aan het redden van sectoren die wel last hebben van de crisis.
De vraag of de bekende economische processen aan verandering toe zijn, zou niet alleen gesteld moeten worden als de crisis aan de deur klopt.

De overheid zou zich er ook stevig mee kunnen bemoeien als goed draaiende bedrijven personeel op straat zet. Het moet geen automatisme worden dat na overname er toch ontslagen vallen. Tenzij er een heel dringende reden voor is, maar dat zou een bedrijf dan eerst moeten aantonen bij minister Donner. Die doet al moeilijk bij noodlijdende bedrijven die werktijdverkorting aan vragen. Mag-ie nu dwars gaan liggen om ontslag te voorkomen.

Geef een reactie

Bos brandt Balkenende af.

Bos brandt Balkenende af Niet alleen een gebrekkige moraal, ook een gebrekkig toezicht en een weinig solide regelgeving, maakt van een eerzaam bankier een graaiende boef. Met die stelling corrigeert Wouter Bos de opvattingen van Jan-Peter Balkenende, die in het NRC de gelegenheid kreeg zijn visie op de kredietcrisis weer te geven.

Het NRC herinnert er nog eens aan dat de MP bankiers met de verkeerde menselijke waarden, verantwoordelijk houdt voor de crisis. Niet de markt faalde, maar de mens.
In het tv-programma Binnenhof zegt Bos nu: “Dat schiet qua analyse tekort. Een inbreker komt niet alleen een huis binnen omdat hij het verschil niet weet tussen goed en kwaad. Het scheelt als er politie op straat is en goed hang- en sluitwerk op de deur zit“, aldus het NRC (zie quotes onder aan dit artikel).

Ben benieuwd of Balkenende zijn boekhouder nog terug gaat fluiten. Vorig jaar hekelde Balkenende de openlijk geventileerde voorkeur van Bos voor Obama, toen nog kandidaat voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Het lijkt me voor een premier niet wenselijk dat zijn ministers zijn analytisch vermogen publiekelijk aan de kaak stellen.

Als Balkenende Bos nu weer een uitbrander geeft, komen we aan het 19e binnenbrandje op het Binnenhof. Vorig jaar oktober telden we hier al elf broeierige zaakjes binnen de coalitie (zie verkiezing Binnenbrand van het jaar). Eigenlijk waren dat er 12, omdat ik de Obama-kwestie helemaal over het hoofd had gezien. Het artikel was nog geen week oud of er konden alweer vier wrijvingen toegevoegd worden (zie de uitslag).
Tellen we het interne gerommel over de JSF, begin dit jaar erbij en nu de lucifer waarmee Bos Balkenende's analyse afbrandt, komt de teller op 19 binnenbrandjes te staan. Een gemiddelde van 8,2 per jaar.

Het kabinet sneuvelt niet, het brandt langzaam op. Nog tot 2011 te gaan, als het voor die tijd niet tot as vergaan is.

Geef een reactie

Huis met tuin

Huis met tuin De crisis woekert verder. Wat te doen in je vrije weekend, als je wat beter op de centen moet letten? De gelukkige bezitters van een huis met tuin gaan vrijdag 17 april natuurlijk een gratis advies voor een tuinontwerp halen. Het is dan juist voor niets dat het de Nationale Tuinontwerpdag is. Je moet dan wel een tuin hebben.

De woningvoorraad mag in 2007 gestegen zijn, er werden echter meer appartementen dan huizen met een tuin afgeleverd. Een verschijnsel dat al veel langer speelt.
Vorig jaar daalde de oplevering van nieuwe woningen. En nog steeds worden er meer appartementen opgeleverd dan huizen met een leuk stukje groen. Een appartement kan nog aantrekkelijk zijn als er een balkon aan zit, waar je wat groen op kwijt kan. Maar ook het aantal balkons valt tegen.

Wie wil tuinieren zou nog naar een volkstuintje kunnen uitwijken. Helaas worden veel nieuwe woningen in bestaand bebouwd gebied neer gezet, waaronder volkstuinen. De publieke belangstelling voor de Nationale Tuinontwerpdag zou dus wel eens flink tegen kunnen vallen.

De woningmarkt stagneert, er zijn aardig wat woningen zonder tuin, geld voor een mooi ontwerp zal schaars zijn. Waarom grijpt de organisatie de crisis niet aan om de Tuinontwerpdag levend en actueel te houden?

Bewijs de mensen een dienst en laat de tuinarchitecten gratis adviezen geven over hoe je op de soep voor je huis, op het dak van je woning, in de vensterbank, en op de balkonnetjes en in tuintjes die er nog wel zijn, op listige wijze aardappels, groente en fruit kunt verbouwen.
Natuurlijk kies je voor de meest decoratieve gewassen. Je kweekt het spul in potten en bakken die qua vorm en kleur het beste bij je interieur passen. Het mag iets kosten, want het brengt ook wat op.

De Nationale Crisistuindag, goed idee, doe er wat mee!

Geef een reactie

Bouw innoveert ruilhandel

Bouw innoveert ruilhandel

De crisis maakt mensen creatief of een kat in het nauw maakt rare sprongen. Welke omschrijving is van toepassing op de bouwsector?
De Neprom, de verzamelde projectontwikkelaars, hebben een ideetje gevonden om de stagnering in de verkoop van nieuwbouwhuizen te doorbreken. Huizenbezitters kijken nu wel uit voor ze een nieuwe huis kopen. Het is namelijk erg onzeker of het oude huis op tijd verkocht kan worden.

De Neprom komt met een oplossing. De projectontwikkelaars kopen het oude huis op. Om dat te kunnen realiseren wil de Neprom dat er een landelijk fonds komt, dat mede gevuld wordt door provincies en gemeenten. Die hebben er wel oren naar, want complete lege of halfafgebouwde nieuwbouwwijken zijn geen prettig gezicht. Wat een prachtwijk had moeten worden, is zo een nieuwe type probleemwijk.

Maar waarom moeten de overheden bijspringen? In de autohandel kennen we toch al jaren het inruilsysteem? Je koopt een nieuwe auto en ruilt je oude in. Daarmee betaal je een deel van de nieuwe aanschaf. Doe dat met huizen ook maar, zou ik zeggen.

Ruilen of inruilen is een bekende manier om nieuwe spulletjes aan de man te brengen. Je kent die reclames vast wel, waar een x-bedrag voor je oude televisie of computer wordt geboden, bij de aanschaf van een nieuwe.
Zelfs pensioenen kun je inruilen. Het nabestaandenpensioen kan ingeruild worden voor een vervroegd of verhoogd ouderdomspensioen. Een optie die wellicht meer gebruikt gaat worden, nu de oude dagsvoorziening onder druk staat.

Wat de bouwsector voorstelt, is mooi, maar laat de overheden er buiten. Het lijkt me niet wenselijk dat het belastinggeld van burgers die niets met koophuizen hebben, mede wordt gebruikt om dat fonds te vullen. Nee, gewoon op basis van inruilen. Net als bij de aankoop van een auto.
Of dat ook gaat werken? Geen idee. Het zal misschien helpen als de inruilpremie aantrekkelijk genoeg is. De opgekochte huizen kunnen altijd nog worden verhuurd. Een idee waar de woningbouwcorporaties al mee stoeien.

De ruilhandel als oplossing voor de crisis.
Een restauranthouder in Limburg ziet er wel heil in. Want niet alleen zijn consumenten terughoudender geworden bij de aankoop van auto's en huizen, ook het diner buitenshuis wordt vaker overgeslagen. De Limburgse restauranthouder biedt zijn klanten de mogelijkheid in natura te betalen. Of een idee in te leveren, hoe de crisis het beste kan worden aangepakt. Het beste idee wordt ingeruild voor een drie gangenmenu.

Ruilhandel dè oplossing voor de crisis?

Geef een reactie