Categoriearchief: Diversen

Vervangbaarheid.

EtalagepopJe hebt soms van die nadenkertjes. Een zinnetje waar je even mee bezig kunt zijn. Zo’n zinnetje waarvan je denkt: daar zit iets in. En als je erover nadenkt, weet je niet precies wat er dan in zit, maar het blijft wel hangen.

Ik kwam er een tegen in de roman 1q84, Boek één van Haruki Murakami. Lekker leesvoer bij de pittige verkoudheid, die me al een paar dagen in de greep heeft. De auteur heeft iets met Kafka, het menselijk (on)vermogen en bizarre fantasie. Wat ik tot nu toe van hem heb gelezen, leest als literaire thrillers. Een genre dat moeite doet hoogwaardige literatuur te zijn,maar dat net niet haalt. Naar mijn mening dan. Maar die is natuurlijk even makkelijk te ruilen voor die van een ander. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar.

Als de wereld vol was van mensen die niet vervangen kunnen worden, zitten we met een geweldig probleem.

Dat was dus dat zinnetje. Ik kon even niet verder lezen. Wat er dan in een paar seconden aan gedachten door het hoofd raast, kan ik nu nog niet beschrijven. Ja, dacht ik, Goed geschreven, dacht ik. De relativiteit van het leven in een notendop, dacht ik. Om depressief van te worden, dacht ik ook. Is dit nu prachtige filosofie of iets wat op een wandtegeltje hoort, wist ik ook nog te bedenken.

En ik dacht ook: daar moet ik op dit blog iets over schrijven. Maar het zinnetje is al weer opgegaan in de rest van de dag en nu ik er aan terugdenk, vind ik het wel een sterk zinnetje, maar meer kan ik er ook niet over zeggen.
Niemand is onmisbaar. Iedereen is vervangbaar. Het zijn gezegden die tamelijk gemakzuchtig worden gebruikt.  Je gebruikt ze om je eigen bestaan te relativeren. Of om juist het bestaan van een ander tot nietige proporties terug te brengen.

Het is waar. Onze individuele existentie heeft als uiteindelijk doel de dood. Het voortbestaan van de mensheid moet dus wel aan die vervangbaarheid te danken zijn.
Het is waar. Ik zou niemand willen missen, maar als er eentje sterft, weet ik dat op de lange duur zelfs de herinnering aan iemand steeds vager zal worden.
Het is niet waar. Want er zijn inmiddels ook wat mensen verdwenen, waarvan ik denk dat de wereld ze heel erg nodig heeft.

Geef een reactie

En in de bijlagen…

BijlageUw redacteur hing even ergens anders uit, Op Joop.nl verscheen een versie van “Collaboratie of ontslag?” De reacties daar buitelen vooral over het woordje ‘collaboreren’. Op GeenCommentaar een artikel over Twan Tak, die ontslag nam als raadsheer bij de Centrale Raad van Beroep, het hoogste rechtsorgaan waar een burger terecht kan, als hij zich door de overheid benadeeld acht. Ik geef het maar even door.

Over ontslag gesproken: de bezuinigingen zorgen nog steeds voor overlast op mijn werk (de dak-en thuislozenopvang). Dat wordt vanaf morgen weer een graadje erger en in januari volgt de volgende ronde. Ik treedt niet in details, maar het komt neer op meer werk met minder collega’s. Daar komt bij dat de plannen voor volgend jaar de zaak nog erger maken. Twee locaties van de opvang zijn door de gemeente genomineerd voor opheffing.
De interne discussies over hoe mijn organisatie hier mee om zou moeten gaan, leveren het ene na het nadere conflict op.

Ik lig er iets te vaak wakker van. Dat is niet gezond. In deze omstandigheden kies ik voor mijn gezondheid. Na 12 jaar met plezier er gewerkt te hebben, wil ik nu weg, En snel. Dus als u een baantje in de aanbieding heeft, hou ik me sterk aanbevolen. Het liefst eentje waarbij genoeg energie over blijft om te blijven bloggen.

Geef een reactie

De Prinsjesdagstukken

LekkenDe Kamerleden mogen wel reageren op de Prinsjesdagstukken. Ze mogen niet in discussie met elkaar. Daar moeten ze mee wachten tot de begrotingsdebatten loos gaan. Dat is de uitkomst van en overleg tussen de Kamervoorzitter en de fractieleiders.

Het kabinet had besloten dat de pers de Prinsjesdagstukken meteen na ontvangst openbaar mocht maken. De Kamerleden moesten dan terughoudend zijn met hun reacties. Dat vonden de parlementariërs onzin. Iedereen mocht er over schrijven en praten en zij niet? Of mochten ze er wel over praten, maar geen mening erover geven?
Gerdi Verbeet en de fractieleiders zijn er vandaag uitgekomen: de Kamerleden mogen er volop tegenaan. De onderlinge discussie moet echter een paar dagen wachten. We mogen dus een eigenaardig debat verwachten. Kamerleden die elkaar in de haren vliegen over uitlatingen die ze in de pers hebben gedaan.

Het besluit van het kabinet om de pers de vrijheid te geven meteen uit de stukken te publiceren, is bedoeld om de jaarlijkse folklore rond het Prinsjesdagembargo op te heffen. Ondanks dat embargo publiceerde de pers toch hele passages. Soms zelfs nog voor de stukken waren overhandigd. Elk jaar rees de vraag: wie heeft er gelekt?
Het was natuurlijk Frits Wester, voormalig persvoorlichter van het CDA. Het spectaculaire was er wel af, toen hij vorig jaar voor de zevende keer op een rij, trots gnuivend meldde dat hij de stukken weer had. Het zat natuurlijk anders in elkaar. RTL Nieuws was het persbureau dat door Balkenende was ingehuurd, zodat het kabinet zich kon voorbereiden op de reacties uit de samenleving op de Prinsjesdagboodschap.

De pers krijgt vrijdag 16 september het materiaal. De vraag is nu: hoe lang van te voren zal Frits Wester ermee op de proppen komen? Ik gok dat uiterlijk dinsdag 13 september de stukken op straat liggen.
Om RTL Nieuws een paar slagen voor te zijn, lekt het kabinet Rutte ondertussen het een na het nader nieuwtje uit de plannen voor het komende jaar. Iedereen vreest een dramatische begroting, waarmee Rutte I flink zal doorpakken om de staatsboekhouding op orde te krijgen. Rutte en Verhagen lieten al doorschemeren dat er misschien nog meer bezuinigd moet worden, dan de geplande 18 miljard euro.

Het kabinet weet ook wel dat het slecht nieuws een paar pittige commentaren zal opleveren. Maar het debat zal gewonnen moeten worden en daarom lekt het kabinet een paar positieve berichten. Extra geld voor het technisch onderwijs en 12.000 extra banen in de zorg. Mogen we nog meer van dat soort extra’s verwachten in de aanloop naar Prinsjesdag?
Het is wel een fraaie rolverdeling. Het kabinet lekt het positieve nieuws en Frits Wester mag de ellende naar buiten brengen.

Geef een reactie

Gedwongen zondagsrust

PCIn twee weken tijd twee keer fiks problemen met de computer, waardoor ik dagen niet bij mijn email kan en stukjes plaatsen problematisch verloopt. Er gaat veel tijd zitten in het achterhalen van het probleem. Nu de pc voor de tweede keer naar de dokter is, hoop ik dat het ding volledig gezond terugkomt.

Ondertussen probeer ik op een geleende laptop wat te fabriceren, maar dat gaat traag omdat ik teveel digibeet ben om snel thuis te raken in een ander systeem. Al doende leer ik wel. Dat is dan een voordeel. Ik moet een oplossing zien te vinden om op een betere manier de stukjes geplaatst te krijgen.

Tegelijkertijd kosten de veranderingen op het werk, als gevolg van bezuinigingen, veel extra tijd en energie, die nu even minder beschikbaar is voor fanatiek bloggen.
Daarom vandaag niet meer dan deze verklaring. Maandag wordt de werkdruk besproken met de leidinggevende en hoop ik mijn computer terug te krijgen. Want ik wil er wel weer tegenaan.

Geef een reactie

Ruggengraat

RugToon toch eens wat ruggengraat, sprak mijn vader als ik weer eens lamlendig op de bank lag. Nou was ik niet de allerlamlendigste, dus ik toonde hem mijn ruggengraat. Dat ziet niet best uit, zei de buurman die op visite was.
Ik bleek wel een ruggengraat te hebben, maar die zag er niet uit als de ferme steunpilaar die normale mensen zo'n karaktervol aanzien te geven.

Afijn, dat was veertig jaar geleden en ik heb sindsdien heel wat op mijn rug genomen. Maar is dat ooit in de statistieken terecht gekomen? Nee! Hetgeen regelmatig tot identiteitscrisissen leidde. Wat ik ook deed, ik leek niet mee te tellen. Ik haalde zelfs het gemiddelde niet. Hoewel, één keer had ik de gemiddelde leeftijd van Nederlandse mannen. Dat was een goed jaar.

Gisteren was ik blij verrast er weer eens bij te horen. “Het merendeel van de
Nederlanders beoordeelt zijn gezondheid als goed of zeer goed”, meldde
de nationale statistiekenboer, het CBS. Aha, ik besta dus toch. Want ik ben
zeer tevreden over mijn gezondheid. Het was een kort moment van euforie. Het CBS had meer te melden. “Vooral mensen met een rugaandoening voelen zich minder vaak gezond” en “ongezond voelen hangt samen met langdurige aandoeningen”.

Je raad het al: dat gebrek aan ruggengraat wordt bij mij veroorzaakt door een langdurige aandoening. Aandoening klinkt wat armzalig, maar gelukkig hebben de medici er een sjieke term voor bedacht. Bechterew, of nog interessanter: spondylitis ankylopoëtica.

Ik heb een aandoening en toch reken ik me tot de acht van de tien Nederlanders, die volgens het CBS een goede gezondheid menen te hebben. Maar dat telt niet, want over zulke mensen staat in de statistieken niets vermeld. Dus nu heb ik een slechte ruggengraat en een identiteitscrisis.

Jongen, zei mijn vader, trek je er maar niets van aan, statistieken zijn soms net zo krom als jij.
Moet ik dat nou opbeurend vinden? 

Geef een reactie

Honger update: We zijn er bijna

giro 555Na eerdere artikeltjes op dit weblog en op Geen Commentaar, wordt het eens tijd te kijken hoe de inzamelingsactie voor de Hoorn van Afrika er nu voor staat. De SHO stelt dat er 1,1 miljard euro nodig is. Vandaag werd bekend dat de Afrikaanse Unie 263 miljoen euro doneert. Wat heeft Nederland tot nu toe gegeven?

Het kabinet stelde 5 miljoen beschikbaar en op giro 555 staat de teller op moment van dit schrijven op 23.579.680 euro. Nederland geeft dus ruim 28,5 miljoen euro.
De EU doneerde 175 miljoen, de VS gaf 75 miljoen. België deed met 4 miljoen mee en de Wereldbank trok 350 miljoen tevoorschijn. Met al deze bedragen zijn we nog dik 204 miljoen euro verwijderd van die 1,1 miljard euro.

Per hoofd van de bevolking hebben Nederlanders nu 1,34 euro aan giro 555 geschonken. Als alleen de Nederlanders het gat naar de 1,1 miljard euro zouden vullen, dan is er per hoofd van de bevolking ongeveer 12,25 euro nodig (de bevolkingsteller staat op 16.692.292 mensen). Een pas getrouwd stel zou dus 24,50 euro op moeten hoesten en een 4-persoons gezin 49 euro.

Vorig jaar werd er 27,86 euro per hoofd van de bevolking uitgegeven aan sinterklaaskadootjes. Het gehuwde stelletje gaf dus dik 55 euro uit en dat gezin was ruim 111 euro kwijt.
Het zou niet onaardig zijn als sinterklaas dit jaar wat vroeger in het nieuws komt dan gebruikelijk.

Geef een reactie

Thriller

BoekenVanavond kreeg ik de schrik van mijn leven. Wat een genoeglijk gesprek over een zoektocht in de bibliotheek was, bleek een ontmoeting met een moordenares te zijn. Tachtig procent van de moordlustigen  is een bekende of familie van het slachtoffer. Degene met wie ik eerder op de avond  sprak ken ik al jaren, dus ik moet voor mijn leven vrezen.

Ze leest thrillers. Thrillers zijn boeken die op de schavotten van de bibliotheek staan te ‘shaken’ van spanning als ze langs komt.  Zal ze me lezen, vragen die boeken zich af. Dat wil zeggen: de boeken die in de rij staan onder de letters d, e, f en verder. Nu zoekt ze thrillers van auteurs wiens namen met een c beginnen. Auteurs met en a en een b heeft ze al gehad. Voor hun boeken is de spanning er al af.
Elke week gaat ze naar de bibliotheek en neemt een stuk of vier thrillers mee. Ze selecteert op twee criteria: de beginletter van de auteursnaam en de  tekst op de achterkant van het boek. Het eerste criterium bepaalt haar zoekpositie, het tweede criterium bepaalt welke boeken terug het schavot op gaan en welke over de scanner van de uitleenbalie gehaald zullen worden.

Dat vond ik een grappige methode. Of ze zo de hele bibliotheek doornam, wilde ik weten. Nee, alleen de thrillers. Waarom? Omdat ze geen televisie heeft, zei ze. En omdat thrillers wel zo lekker weglezen. Lekker spannend.
Hoort ze tot de grote schare lezers die thrillers tot hun favoriete genre rekenen? Dat interesseerde haar niet. Ze vind ze gewoon leuk. Gewone detectives heeft ze wel gehad. Geen Wallanders en Nicki French meer. Pure horror boeit haar ook niet, maar psychologische thrillers wel. Einde gesprek.
Veel dacht ik er niet over na, tot ik het nieuws doornam en ineens las: “De fascinatie voor deze donkere kant in onszelf zien we terug in de populariteit van het genre van de psychologische thriller”.

Dat zegt het CPNB, de grote boekenpromotor, die vandaag bekend maakte wat het thema zal zijn van de Maand van het Spannende Boek, volgend jaar juni. Het thema is ‘Het kwaad in jezelf – waar ligt jouw grens?’ Het CPNB hakt er meteen op los met : ‘In ieder mens schuilt het kwaad, sterker nog: ieder mens zou kunnen moorden’, om vervolgens die statistiek over tachtig procent van de moordenaars erbij te halen.
U begrijpt dat mijn haren recht overeind sprongen. Ik zat te trillen alsof ik zelf een spannend boek was. Ze is al bij de c. Weet ze dat ik onder het pseudoniem P.J. Cokema schrijf? Ben ik het volgende slachtoffer van een thrillerfanaat?

Joh, wat maak je je weer onnodig druk, zegt mijn vrouw als ik mijn angst met haar wil delen. Jij schrijft helemaal geen thrillers en wat je wel schrijft is absoluut niet spannend. Nu zou ik opgelucht moeten zijn, maar u begrijpt: dat was de doodsteek. Dat van die tachtig procent zeer nabije ‘killers’ klopt dus.

Geef een reactie

Zondagsbijlage

Zoals bekend produceer ik, onder het pseudoniem P.J. Cokema, ook op GeenCommentaar af en toe een scheet. In de zondagsbijlage het artikeltje dat daar vandaag het licht zag. Omdat er verder geen bladvulling is geleverd aan andere weblogs, kopiëer ik het hier.

Wespen24 diersoorten rijker.

In Nederland zijn 24 diersoorten rijker, zo meldt de NOS, naar aanleiding van het programma Vroege Vogels. Het gaat om  een steelkwal en 23 parasitaire insecten, waaronder 17 bronswespen, een kogelgoudwesp, 3 wantsen en 2 bijen. Dat de diersoorten rijker zijn geworden is een gevolg van veranderingen in het klimaat.

De steelkwal voert het clubje aan. De wespen en bijen zuigen andere beestjes en planten uit, om 18 miljard te vergaren, die de steelkwal nodig heeft om de natuur terug te geven aan de hardwerkende insecten.
De wantsen produceren vooral een verschrikkelijk stinkende afscheiding, die op andere insecten een verlammende werking heeft. Sommige wantsen kunnen deze afscheiding gericht wegschieten en zo worden micro-organismen getroffen. Ondanks het risico voor de kwal, de bijen en de wespen worden de wantsen gedoogd.

De luldebehangersbij is de eerste assistent van de steelkwal. Door velen werd het insect voor sluipwesp aangezien, maar de kwaliteiten van deze bezige bij zijn vele malen sterker dan die van de sluipwesp.
De schuldnaarpegelbij bewaart de kas en ook al groeit en bloeit de natuur, deze bij meent dat zijn soortgenoten onverdroten hun parasitaire taken dienen te continueren. De natuur is immers nog lang niet op orde, zo stelt deze bij.

Deze diersoorten worden vooral in territoriaal opzicht rijker. Veranderingen in het klimaat, zoals stijgende temperaturen in het maatschappelijk debat en tanende verdedigingsmechanismen bij andere diersoorten, zorgen ervoor dat de kwal, de bijen, wespen en wantsen uitstekend kunnen gedijen. De vraag is voor hoelang de parasieten kunnen overleven. Immers, als hun leefomgeving volledig is uitgezogen, zijn hun voedselbronnen verdwenen.

De club van 24 vormt een gevaar voor de diversiteit in de natuur, maar uiteindelijk rest hen niets anders dan elkaar uit te zuigen. De schadelijkheid van deze parasieten zit hem dus vooral in gebrek aan dat inzicht.

Geef een reactie

Blanco

BlokHet schrijven wil niet lukken. Er is genoeg om over te schrijven, genoeg wat nog uitgezocht en verteld moet worden, maar ik krijg het niet tot een blogje getikt. Is dit nou dat beruchte ‘writer’s block’?

Het moest er een keer van komen, zou je na vijfenhalf jaar bloggen met een gemiddelde van zes stukjes per week. Toch is dat, volgens mij, niet de oorzaak.
Twee dingen spelen een rol. De eerste lijkt wel verdacht veel op het schrijversblok: ik krijg de gedachten niet goed op een rij, laat staan dat er een leesbaar stukje uitrolt. Het tweede dat speelt is het werk. Door de bezuinigingen is er zoveel aan de hand, dat ik bijna elke dag daardoor uitgeput en moedeloos thuiskom. Dat is niet de beste conditie om geïnspireerd aan het bloggen te slaan.

Graag had ik nu een vlammend stuk geproduceerd, onder de titel: Het dictaat regeert. Ik zie overeenkomsten in mijn werk en in de maatschappij, hoe ‘het dictaat regeert’. Wat er ook over de bezuinigingsplannen wordt gezegd, hoe verkeerd sommigen ook uit zullen pakken, het lijkt niet uit te maken. Zelf op basis van onzinnige argumenten worden de maatregelen doorgevoerd.

De discussie met de ‘bezuinigers’ slaat regelmatig dood. Zeker, erkent men, de maatregelen zullen heel wat onmogelijk maken. En jawel, er zitten heel wat negatieve kanten aan. Maar we gaan er wel mee door.
Eenrichtingscommunicatie: uw bezwaren zijn gehoord, maar we kunnen er niks mee. Er is werk aan de winkel en dat gaat op onze manier. Zoiets.

Nog een overeenkomst op mijn werk en de landelijke politiek: het onzichtbare leiderschap. Rutte is verweten op cruciale momenten niets van zich te laten horen. Mijn managers lijken dezelfde stijl te hanteren. Ze zijn er alleen als ‘De Boodschap’ moet worden verkondigd. Het dictaat regeert, wilde ik daarover schrijven, maar ik krijg het niet goed verwoord.

Ik hoop dat het niet te lang duurt, want die stille dagen op dit blog bevallen me helemaal niet. Nu is het even niet anders. Rutte inspireert wel: laat ik ook maar eens een excuus maken. Excuses aan de lezers voor de blanco dagen.

Geef een reactie

Werk of werkloosheid als ideaal?

WerkloosHet is nog steeds een beetje wennen dat de onderbuik meer regeert dan pragmatisch verstand. Het idee dat mensen in de bijstand niet willen werken, is een van de pijlers waarop het kabinet de reorganisatie van het sociale vangnet bouwt. “150.000 tot 200.000 van de ongeveer 355.000 mensen in de bijstand kunnen werken. Of dat nu geheel of gedeeltelijk is”, aldus staatssecretaris Paul de Krom (Sociale Zaken), in een interview met het ANP. “Ik vind dat iedereen die kan werken, dat ook moet doen”, oreert hij verder en “er staan nu al 135.000 vacatures open, terwijl er 1,2 miljoen mensen een uitkering hebben. Een deel kan echt niet werken, maar een kleine half miljoen mensen kan dat wel.”

Wie het aantal vacatures afzet tegen het aantal mensen dat een uitkering heeft, op de manier zoals De Krom dat doet, vraagt zich natuurlijk af hoe die paar vacatures onvervuld blijven. Zijn er echt geen 135 duizend mensen onder die 1,2 miljoen uitkeringstrekkers te vinden, die dat werk kunnen doen. Dat gelooft niemand toch? Zelfs als je het aantal vacatures afzet tegen het aantal mensen in de bijstand, denk je al gauw dat er onder de 355 duizend mensen vast wel 135 duizend werkgeschikten moeten zijn.
De Krom gelooft dat ook en werkt hard aan wetgeving die de werklozen stimuleert meer aan werk zoeken te denken, dan aan een verblijf achter de geraniums. Laten we er even vanuit gaan dat De Krom een idealist is, die het beste voorheeft met de werkloze sloebers. Idealisten moeten echter af en toe eens op de realiteit worden gewezen. Dromen zijn mooi, maar helaas te vaak bedrog.

Eerst maar eens de cijfers. Begin dit jaar waren er 418 duizend werklozen op een beroepsbevolking van 7,777 miljoen mensen. Anders gezegd: 3,8% van de beroepsbevolking was werkloos. Ondanks de crisis kunnen we toch niet van een gigantisch probleem spreken. Het kan dan ook niet de reden zijn dat het land hierdoor in ernstige financiële problemen raakt.
Hoewel het mooi is zoveel mogelijk mensen aan het werk te zien, is het de vraag of het lonend is, geld en moeite te steken in wetswijzigingen en maatregelen. Want het ‘probleem’ is hardnekkig. Van 2001 tot nu zaten gemiddeld 336.890 mensen in de bijstand. Er waren, ook gemiddeld, 160.509 vacatures. Kortom: gemiddeld 176.381 minder vacatures dan mensen in de bijstand. Werkloosheid

Bron: CBS.
In de vijf jaren voor 2011 waren er gemiddeld 457 duizend werklozen per jaar. Daarvan zaten er gemiddeld 382 duizend in de bijstand.  Gemiddeld stonden er 169 duizend vacatures per jaar open. Ofwel zo’n 113 duizend minder dan mensen in de bijstand.
Wat prachtig zou het zijn als De Krom de geschiedenis kan herschrijven, maar vooralsnog heeft hij de historische cijfers tegen zich. Er is geen werk voor iedereen.

Dat mensen niet willen werken klopt, maar niet volgens de filosofie van De Krom en consorten. Werkloosheid is geen doel van profiteurs en notoire luilakken, maar een ideaal van werkgevers en werknemers.
Werkgevers willen een bloeiend bedrijf met zoveel mogelijk winst. In de huidige economie kan dat alleen met zo min mogelijk mensen in dienst of tegen zo’n laag salaris dat zelfs De Krom er voor zou bedanken. Werknemers willen het liefst leuk werk, met fijne collega’s en een fraaie cao. Zulk werk is er helaas niet voor iedereen.
Bovendien wijst de geschiedenis uit dat mensen alles in het werk stellen om zo min mogelijk te werken. Dat wil zeggen: werken in een dienstverband. Het wiel en het vuur zijn niet uitgevonden voor de lol. maar om zo min mogelijk en zo licht mogelijk te kunnen werken. Lui zijn we echter niet. Ons land telt 5,5 miljoen vrijwilligers, meldt onze overheid. Zo’n 44% van alle volwassenen leveren kosteloos een bijdrage aan sport, cultuur, onderwijs, zorg en welzijn. Ruim 2,6 miljoen mensen leveren mantelzorg.

Daarnaast haasten velen zich na het werk naar sportschool, muziekvereniging, toneelclub, klaverjasvereniging of naar de hobbies thuis.
Hameren op de misvatting dat mensen niet willen werken en vervolgens de zweep erover met asociale maatregelen is dus de verkeerde invalshoek. Zeg dan gewoon eerlijk dat mensen kunnen barsten als ze geen werk kunnen krijgen of niet kunnen werken.

Geef een reactie